Ik bevind me nu wel in een aparte situatie. 7.45u in de ochtend, mij verstoppend in een hoekje op de bank. Achter komt er een nieuw klein luikraampje, de timmerman tikt en boort, en de schilder, schildert. Voor wordt er boven een heel groot raam vervangen van enkel naar dubbel glas, ‘de weg’ vrijgemaakt door het drooghek boven de overloop weg te halen en alle spullen in de kamer een meter van het raam af.
Ondertussen staan er naast de bank vijf grote Lidl-boodschappentassen die binnenkort naar mijn boshuisje gaan. En daarnaast tegen de muur mijn twee grote fietstassen volgeladen, want vandaag vertrek ik weer naar de ‘boerderij’ in Kranenburg. Bonken, zaaggeluiden een transistorradio, verfluchten...En dan gisteren naar de beheerder van het park waar het boshuisje op staat, een mail over het schuurtje dat op een punt lekt, de regenpijp die druppelt en of dat wel goed gaat met dat scheurtje dat ik in het plafond van de wc- en doucheruimte zie. En de wc lijkt wat gammel te staan en kan het dat het wc-kraantje weleens lekt? En hier heb ik net uitgelegd gekregen hoe ik een nieuw ventilatierooster open en dicht kan doen.
Gisteren de laatste zomerdag bij de waterplas gevierd met het kluiven aan warme kip, zo van de BBQ. De man met de pet uit Colombia, weet ik nu, vierde er zijn verjaardag, ik heb hem in de loop van de tijd steeds contact zien zoeken met vrouwen, door muziek te laten horen. Hoe hij het nu voor elkaar had, weet ik niet. Er zaten wel vijf vrouwen op strandlakens, waarvan ik eerst dacht dat het collega’s van elkaar waren, groepsleiders met een stel kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd. Maar toen kwam hij, hij werd gefeliciteerd, ja, met een soort van afstandelijke hug, daarmee dus de 1,5 meter overtredend. Hij startte de BBQ, heeft met niemand gepraat en deelde alleen op bordjes de kip uit en op het einde kreeg ik een bordje voorgeschoteld . Ze waren lekker knapperig en kruidig, die kluifjes.