Buurman vertelt over de consul van Somalie, meer dan twintig jaar geleden. Buurman woonden in de benedenstad, de plek van de armen, en toch: hij heeft altijd VVD gestemd, want hij gelooft erin dat je het zelf kunt rooien in het leven en iedereen gebaat is bij spontane solidariteit met elkaar, en niet de georganiseerde, zoals in Nederland het geval is. Hij gelooft erin dat de banken er uiteindelijk voor zijn om het geld en de goederen van iedereen te beheren tot welzijn van iedereen.
Maar de consul van Somalie: die woonde in de villawijken in de heuvels van mijn stad: Berg en Dal. Met Kerstmis daalde hij af naar de Grote Markt, waar Buurman en zijn vader kerstbomen verkochten. Daar koos de consul er hoogstpersoonlijk enigen uit, die dan in zijn garage bezorgd werden en in die garage stonden twee grote Mercedessen en een Rolls Royce. De consul ging in Kersttijd ook langs alle restauranten en andere gelegenheden en deelde kadootjes uit.
De consul uit Somalie?, vroeg ik, had ik dit goed verstaan?
'Ja, uit Somalie en toen wist ik hoe de wereld in elkaar zat: die consul was hier een rijke meneer, met een AA autonummerbord, en dan ging hij voor het winkeltje van de slager staan en kon niemand daar wat over zeggen van hij had een diplomatieke status, en ach je gunde hem dat ook, want hij was wel aardig. Maar je denkt ook: hoe kan zo'n man zijn land vertegenwoordigen? Afrika allemaal honger en armoede en hij liet het hier breed hangen.
Zo zit de wereld in elkaar. Je kan dat niet veranderen. Maar het is wel ongeloofwaardig. Daarom vind ik dat Willem Alexander zijn huis in Mozambique ook moet opgeven, want als wij allemaal een offer moeten brengen, dan hij ook.'
Maar de consul van Somalie: die woonde in de villawijken in de heuvels van mijn stad: Berg en Dal. Met Kerstmis daalde hij af naar de Grote Markt, waar Buurman en zijn vader kerstbomen verkochten. Daar koos de consul er hoogstpersoonlijk enigen uit, die dan in zijn garage bezorgd werden en in die garage stonden twee grote Mercedessen en een Rolls Royce. De consul ging in Kersttijd ook langs alle restauranten en andere gelegenheden en deelde kadootjes uit.
De consul uit Somalie?, vroeg ik, had ik dit goed verstaan?
'Ja, uit Somalie en toen wist ik hoe de wereld in elkaar zat: die consul was hier een rijke meneer, met een AA autonummerbord, en dan ging hij voor het winkeltje van de slager staan en kon niemand daar wat over zeggen van hij had een diplomatieke status, en ach je gunde hem dat ook, want hij was wel aardig. Maar je denkt ook: hoe kan zo'n man zijn land vertegenwoordigen? Afrika allemaal honger en armoede en hij liet het hier breed hangen.
Zo zit de wereld in elkaar. Je kan dat niet veranderen. Maar het is wel ongeloofwaardig. Daarom vind ik dat Willem Alexander zijn huis in Mozambique ook moet opgeven, want als wij allemaal een offer moeten brengen, dan hij ook.'
Buurman had de hele dag gekeken naar de algemene beschouwingen en vond Alexander Pechtold nu zijn man. Want hij is de enige die ook niet gaat zweven in onrealistische dromerijen, hij blijft redelijk.
Grappig, zo'n gesprekje met de buurman. Geloofwaardigheid. Redelijkheid. Zelf je handen uit de mouwen steken om je eigen leven en dat van anderen beter te maken. Buurman schoffelt het hele openbare plantsoen van het huizenrijtje waar ik een deel van ben. Ik kan wel een voorbeeld aan hem nemen.
Grappig, zo'n gesprekje met de buurman. Geloofwaardigheid. Redelijkheid. Zelf je handen uit de mouwen steken om je eigen leven en dat van anderen beter te maken. Buurman schoffelt het hele openbare plantsoen van het huizenrijtje waar ik een deel van ben. Ik kan wel een voorbeeld aan hem nemen.
