In Burgers Zoo was ik altijd al op apengapen: als je daar The Ocean ingaat, het Aquarium waar je langzaam maar zeker naar de diepe zeebodem afdaalt - het begint met koraal en koraalvissen en het eindigt met haaien rondom een duister wrak-, dan is er eerst een raam met kwallen. In het donker zweven daar witte doorzichtige parachuutjes, dromerig, sprookjesachtig in een stille wereld.Nu loop ik al bijna een week met de uitgescheurde voorkant van Trouw van 1 september, opgevouwen in mijn agenda. Vier foto's van nieuw ontdekte kwallen, zo prachtig! De ene is oranjerood met wulpse vormen, de andere lijkt op de lachende kop van een dikke kale Japanse zenmeester zoals op oude inktprenten, met drie voortanden, de ander is koepelvormig, glazig met regenboogkleuren erin. De andere lijkt volstrekt symmetrisch, als de glanzende schilden van een kever of als een lichtgevende helm van een science-fiction figuur.
Er blijken op drie kilometer diepte in het Canada Basin in de noordelijke IJszee, 50 van dit soort nieuwe kwallen gevonden te zijn. Door riffen van elkaar gescheiden, zijn er zo minieme leefgemeenschappen onstaan, elk met een eigen verschijningsvorm. Ze zijn voor het eerst gefotografeerd en gepubliceerd in een vakblad Deep Sea Research Part II, maar ik met mijn beperkte internetvaardigheid (als het daaraan ligt), krijg ze niet tevoorschijn gegoogeld.
Ik vind de foto's zo troostrijk. Dat er verscholen voor mensenogen, diep in de zee, volmaakt soort kleine vormen groeien, met een schoonheid, die er alleen maar is om voor zichzelf te stralen.
