En dan ben je terug, uit dat liefelijke Eifellandschap en dan lees je in de oude kranten dat Bangkok veranderd is in een slagveld. Tot diep in de nacht het geluid van automatische wapens en explosies. Droevig dat wat half maart met vreedzame demonstraties begon, door de rode protestbeweging die voornamelijk uit armere Thai bestaat, nu door het leger bloedig wordt neergeslagen. Doden en zeer veel gewonden. Delen van de stad vol prikkeldraad en bamboestokken.Hoe een plek kan veranderen. Voor mij is Bangkok een stad om in te dwalen langs gouden tempelcomplexen en verborgen offerplaatsen vol phalussen (symbool van vruchtbaarheid). Eten op een boot langs de rivier de Chao Praia. Kijken naar de vele verkopers met spullen bij zich in de oudere wijken. En ook: ronkend en brullend autoverkeer in de grijze verkeeraderen door de stad, hutjes langs de spoorwegrails, luxe warenhuizen met helemaal bovenin Food Centers, waar je voor weinig geld allerlei heerlijkheden kunt gaan proeven.
Bangkok was dus al een plek voor contrasten, maar er leek aan de buitenkant een wankel, vreedzaam evenwicht. Terwijl buiten de regen klettert en je binnen in een meditatiehal op de grond zit, terwijl oranje monniken hun sutra's reciteren: zoiets vergeet je niet snel... Monniken die in de ochtend met hun bedelnap langs de winkeltjes in steegjes gaan en overal vanzelf sprekend iets kregen... Nu is de stad gevaarlijk en onbewoonbaar aan het worden.
De macht en onmacht van het individu of de groep. Als ik lees over die olijke, guitige Jack de Vries met zijn flaporen en zijn buitenechtelijke relatie met zijn persoonlijke adjudante, een foto daarbij waar ze beide gezellig naar elkaar toe gebogen in een helicopter van defensie zitten, dan stel ik me zo voor dat voor zijn vrouw en kinderen, ineens in het vermeende veilige huis en haard de oorlog is uitgebroken. En waarschijnlijk ook voor de adjudante op een andere wijze.
In wat voor een wereld leven we toch... niks en niemand lijkt zomaar betrouwbaar en zeker. Oké, zekerheid, dat bestaat niet in het leven. Maar betrouwbaarheid en streven naar een beetje goedheid en oprechtheid: ik wil door de chaos van Bangkok heen, tóch, tussen al het blauwe mozaïek glitterende en de ronde stupa's, de gouden glimlach van de Boeddha blijven zien.
