Paus Franciscus

De telefoon gaat, ik hoor het nog net met mijn koptelefoon op, gekluisterd aan Sammie. Zusje aan de lijn: 'Jij bent verstoken van radio en televisie, maar de hele wereld heeft het erover, alle zenders besteden er aandacht aan: er is witte rook gekomen uit de schorsteen, er is een nieuwe Paus! Je kunt ook op Sammie naar de radio luisteren.'  O. Eerlijk gezegd opende de muziek op Sammie zoveel nieuwe werelden, dat ik mij toch niet liet verleiden om mij daaruit te laten halen.

Maar anderhalf uur later belde Zusje wéér op: de nieuwe Paus! Hij heet Paus Franciscus! Mijn hemel. Dát boeit me dan wel weer meteen. 'Hij staat bekend om zijn eenvoud, hij is bescheiden en hij is heel sociaal betrokken. Het is voor iedereen een verrassing. Het was even stil op het St. Pietersplein. Maar toen kwam hij op en hij zei gewoon: Buono sera. Goedenavond!'

En dat is helemaal buiten het protocol en het past precies bij een verhaaltje over Franciscus, die een bergdorpje binnenliep en zei: Een goede dag mensen van goede wil. En ook dat zei deze nieuwe: hij zegende niet 'de gelovigen', maar iedereen van goede wil. Dan ben je broeders en zusters van elkaar. Zo sprak deze paus voor het eerst de wereld aan. Hij zei dat hij van het einde van de wereld kwam, en er werd meteen al geïnterpreteerd dat hij daarmee ook wellicht  zegt dat hij zich niks zal aantrekken van de mores van Vaticaanstad.

Hij woont in Buenos Aires in een eenvoudig appartement, hij neemt het openbaar vervoer, hij kookt zelf zijn potje, God, wat klinkt deze man hoopgevend gewoon en volks! Dat hij zich Franciscus noemt vind ik op zich al iets opwekkends hebben. Franciscus van Assisi stond op in een tijd, de twaalfde eeuw, waar de kerk ook aan verloedering onderhevig was, bezig met macht en het vergaren van rijkdom. En toen kwam hij: wars van dit alles, vóór de armoede en de eenvoud, absoluut geen enkel bezit willen hebben. De Paus indertijd droomde dat de wankelende kerk door een klein mannetje ondersteund werd zodat die niet omviel: Franciscus, geheten. In de katholieke traditie wordt hij wel de enige echte navolger van Jezus genoemd.

Ik kon er niks aan doen: er ging iets van een geest van hoop door me heen en dat je dan denkt dat het wellicht toch nog wat wordt met die Wereldkerk, dat er een frisse wind zal gaan waaien en alles weer goed komt.

Vol verwachting haalde ik vanochtend de krant van de deurmat; ik hoopte dat Trouw toch al een mooi achtergrondartikel zou hebben over deze Argentijn: je hoopt op het Nederlandse Maxima-effect, toen zij voor het eerst de ijzige Nederlandse Pers ontmoette:  Algehele ontdooiing , maar dan op wereldschaal. Staat er op de voorkant met dikke letters dat hij beschuldigd is geweest van samenwerking met de Junta. Gadverderrie, er is ook altijd wat.

Of verraadt Trouw hier zijn eigen anti-paapse en protestantse wortels, door op dit, door anderen betwijfeld, aspect de nadruk te leggen en dit op de voorpagina af te drukken? Voorlopig wil ik wel geloven in een man die dagelijks gewoon de bus nam en die zich Franciscus gaat noemen.