11, ja, dat kan, maar de leeftijd is er meer eentje van in je eentje dubbel willen worden, van kindertijd naar ouder.22; ja, dat kan maar wijst meer naar maar één kant. En dat geldt ook voor 33. 44 past niet lekker in elkaar, 66 ook niet. 77 weer wel, daar zit weer een soort van rust in, mooi als je dat wordt. 88...? Zover denk ik maar niet.
Waar gaat dit over? Wel, gisteren werd ik 55 jaar. Wat een leeftijd! Ik behoor ineens tot de ouderen van de samenleving: 55+, zo heet die leeftijdscategorie van de jonge ouderen. Het was een dag waar hoekig en rond wel een soort van omsluitend thema was. Ik ging naar de tentoonsteling in Arnhem in het MMKA, Female Power geheten en las De maakbare man van M. Februari: vrouwelijk, mannelijk, zacht en rond en vierkant: ik heb me altijd wel beide gevoeld en vind dat in het cijfer 55 wel terug.
De tentoonstelling riep wat bevreemding bij me op: ik snap nooit zoveel van 'Vrouwelijke Kracht' en als die ook nog eens gekoppeld wordt aan spiritualiteit en natuur, dan raak ik een beetje het spoor bijster, een soort donker terrein opent zich. Het boekje van Maxim F. daarintegen was een en al herkenning. Eerlijk en met eens soort van eenvoud vertelt zij, o nee, hij over de altijd schuivende terreinen van het vrouw-zijn en het man-zijn in haar/zijn leven. Dat ze altijd net niet op haar eigen grondgebiedje stond en nu wel, toen het testosteron haar zó deed veranderen, dat ze in ene keer in winkels vanzelfsprekend als man werd aangesproken. Eindelijk thuis.
Mijn verjaardag viel samen met Goede Vrijdag en dus had ik ook een beetje een keuze tussen hoekig en rond. Ga ik mee in de christelijke leefagenda en herdenk ik de kruisiging van Jezus? Of niet? Kies ik voor het hoekige van de vijf of voor het ronde in hetzelfde cijfer? Het werd het laatste. Niet de kruismomenten van het leven, maar de ronde, cirkelachtige ervaring dat het leven je gegeven wordt, dat leefde ik. Gisteren werd me veel gegeven en ik vierde dat geluk.
