Geen uitvaart waar het bol staat van emoties en belevingen, die op verzoek van de dode verwerkt worden. Zoiets raars is dat eigenlijk, want het is aan de nabestaanden om te herinneren en te gedenken en niet aan de dode om zichzelf te gedenken en nog eens, over de dood heen, aanwezig wilen zijn in eigen verzoeknummers of verzoekteksten. Als dat in samenspraak gebeurde tijdens het leven met de levenden oké, maar anders hebben de levenden in feite het recht om die hele boel aan ideeën van de dode overboord te gooien, vind ik.
Ik denk dat ik heel tevreden zou zijn, als mijn uitvaart dezelfde bijbelteksten zou bevatten, als dat ik in deze dienst hoorde. Het motto, dat ook op de kaart stond was: Een nieuw gebod geef ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk ik u liefgehad heb.Uit Johannes13:34. En de eerste schriftlezing waren de woorden uit Prediker 1: 2-7: Alles is lucht en leegte: Alles is ijdelheid in de oude bijbelvertaling. En daarna kwam Mattheus aan het woord uit hoofdstuk 6; 25-34: Wees zorgeloos als de leliën op het veld en de mussen op het land... Geen gemoraliseer, niks over goed en kwaad, alleen van elkaar houden en daar naar leven en daar zorgeloos en onbevangen in durven zijn.
En tja, wat is liefhebben? Zoeken naar wederkerigheid en evenwicht, zoiets... Voorop het liturgieboekje stond een foto van een weegschaal in een glazen kastje. Zoiets is het, in dat beeld bevat: het voorzichtig wegen van elkaar en van jezelf en tegelijk niet teveel gewicht leggen in de schaal, niet te gewichtig zitten doen.
En als je er dan nog 'gelovige 'woorden aan wilt geven, dan welllicht zoals in dit couplet van een lied dat gezongen werd, en de aansporing daarin om elkaars engel te zijn:
Engelen zendt Hij alle dagen
om hem tot vaste gids te zijn.
Zij zullen hem op handen dragen
door een woestijn van hoop en pijn.
Geen vrees of onheil doet hem beven,
geen ziekte waar een mens van breekt.
Lengte van dagen zal God geven
rust aan een koele waterbeek.
