Lalala-lente

Wat word je daar toch vrolijk van: thuis een bosje veldnarcissen voor 1 euro uit de AH en in het wijkcentrum ook. Van in de knop staan ze een dag later al geel te stralen. John Denver zingt ondertussen: Spring is alive. En zo is het, het is weer bijna zover. Gisteren een stralende dag, windstil, een blauwe lucht en ik heb met mijn blote voeten in het water van de Bisonbaai gestaan! IJskoud, maar heerlijk; twee uur liggen zonnen met een deels ontblote buik, een merel die in een hoge boom kwinkeleerde: dit is geluk.

Ondertussen had ik mijn smartphone mee, mijn nieuwe vriendje Sam Sung geheten, ik maak hem maar bekender aan me dan hij is, want elke keer weer brengt hij een verrassing. Ik had een mooi liedje gevonden van Marlene Dietrich: Auf der Mundharmonica.

Alle Worter die wir sagen

rauschen dan die Bäume nur,

und das Lied, das uns erklungen,

auf der Mundharmonica,

wird dereinst von Wind ersungen

und heisst nur noch lalala

Alte Wegen der wir wandern

werden neue Wegen sein,

unser denkmal ist ein andern,

dann ein Klilometerstein

Een liedje waar ik de adem van woorden hoor veranderen in het deuntje van een mondharmonica: woorden die muziek worden, een lalala waarin alles gezegd is. Lalala-lente-lalalala: alles wordt weer opnieuw geboren, de cyclus van het leven.