Het gaat over de Nederlandse film Matterhorn. Ik hield me het eerste halfuur bezig met het feit dat ik de stem van de hoofdfiguur, een man van onbestemde middelbare leeftijd, in wat aanvankelijk lijkt op vijftiger-jaren kleding, heel goed kende, maar niet wist wie het was. Toen wist ik het ineens: het is de acteur Ton Kas, die in die hele vijfdelige tv-serie vanuit Het schaap met de vijf Poten, de pantoffelheld-man met vliegeniersbril speelt van de dominante Jenny Arean.
De film wordt begeleid door Bach, de hoofdfiguur heeft alleen maar zijn muziek in huis, en vooral het Erbarme Dich. Onder de klanken van dit gezang arriveert er een oude streekbus in een klein dorp, met een prominente kerk in het midden. Daaruit stapt een man die zomaar aanbelt en benzine vraagt. De sfeer is meteen ook wat surrealistisch: iemand besproeit de tuin en blijft met de waterstraal doodstil een richting opkijken.
Er komt dus een vreemde man in dat dorp, die zijn intrek neemt bij Ton Kas, die hem aan alle kanten commando's geeft wat te doen, hoe hij moet leren om te voetballen, hoe met mes en vork te eten. Kars is een man van de klok: hij wacht met eten tot de wijzer op de klok exact zes uur slaat, dan maakt hij een kruisteken, kijkt naar het portret naast de klok van een vrouw met een jongetje en begint te eten.
De vreemde man in huis is helemaal gek van geitjes, doet dat geweldig op handen en voeten na , wordt dan gevraagd om een kinderpartijtje op te luisteren. Ton Kars en hij worden een artiestenduo. Dit helemaal tot misprijzen van het kerkgenootschap om hem heen: op zondag een optreden doen, en een man in huis die zich ook nog eens steekt in de jurk en het vest van de overleden vrouw des huizes: Bah, vies, homo's!
Apart genoeg voor mij, herhaalde zich het soort gesprek als ik met de twee biljartvrouwen had gehad (zie blogje 'Knielen') omdat één onzer moest denken aan dat boek: 'Knielen op een bed violen'. De invloed en de benauwing van de kerk in een klein dorp. Wat is er toch aan de hand met die man, zijn overleden vrouw, zijn zoon? En hoe zit dat met die vreemde man die zomaar meteen wil gaan wonen en trouwen met Ton Kas...
De film is echt de moeite waard. 'Schitterend', meldt G. nog, hoe ze nagenoten heeft. Onnederlands goed. Het speelt zich af in een diffuse wereld, waar wel de euro is ingevoerd, er bakbeesten van computers zijn, de sfeer de jaren vijftig is en toch dus ook weer niet. De titel van de film wordt ook pas allengs duidelijk, zo ook de muziek: Erbarme dich.
