Meditatiegedachte

Buiten in de late middagzon, voor Museum Fundatie te Zwolle, typ ik mijn meditatiegedachte voor morgenochtend. Gewoon maar voor de kick, dat het mogelijk is om zonder zware computer te kunnen bloggen.

Ons dagelijks leven is
vaak als troebel water
vol resten onvolkomenheid ;
dingen niet gezegd en niet gedaan
onvervuld verlangen.

Laat de liefde een zeef zijn
die alles wat niet goed is
in haar fijnmazigheid opvangt
en weg schept
zo dat we onszelf op de bodem
kunnen aanzien

in helder water
dat ons spiegelt
en ons met elkaar verbindt.