Dit is een experiment. Ik heb een nieuwe Sammie, met een groter toetsenbord,kijken of ik nu geen kramp in mijn vingers krijg als ik typ. Kijken of ik kan bloggen, want dat ging op kleine Sammie niet. Meer dan twee uur in de winkel doorgebracht en me door zo'n aardige internetjongen laten helpen.
Dat hij Whatsapp en Simplydownload kan installeren. Dat míjn muziek niet verloren gaat en de foto's.Dat is gelukt. Maar de geschiedenis van alle gesprekken ben ik wel kwijt.Even lastig voor zo'n sentimenteel type als ik. Maar kom op, men moet altijd weer opnieuw beginnen, is ook wel de bedoeling. Geloof ik. Of dat probeer ik althans.
Nu ga ik proberen om dit berichtje te plaatsen. Maar ik zie nog niet waar ik de titel in moet typen. Ik heb ondertussen toch wel weer een beetje kramp in mijn hand. Toch ook eens proberen om met mijn duimen te typen in plaats van met een vinger. Oei, oef.
Vanochtend ook al op een ultramoderne computer kassa geoefend. Een kort hevig venijnig druk met mijn vingertop was nodig om deze in werking te zetten. Zo niet, dan deed die niks. Dit is dus een dag waarop ik weer iets verder ben in mijn slakkengang op het internet en de snelle apparaten.
