Het zou de innerlijke belevingswereld van vrouwen blootleggen, door 40 vrouwelijke kunstenaars uit de verzameling van Olbricht. Laat ik het voorlopig maar wijten aan de blik van de verzamelaar: van grote kunstenaars als Marlene Dumas, hing daar uitgerekend een heel aantal vrouwen in 'pornografische houdingen', en van Louise Bourgeois hing iets uitzonderlijks anders: een waterverfschilderij met daarop het woord yes, yes, yes, steeds maar herhaalt: bij al het ander werk eromheen kreeg het voor mij iets pathetisch.
Ik kan niet zo goed tegen dat emotionelerige. Door twee zalen heen lag er een 'bloed-ketting' grote kralen of droppels van glas, dat leek op gestold bloed. Waarom toch die verwijzing naar menstruatie en cyclussen? Vreemde foto's en schilderijtjes van bruidsmeisjes in suikerzoet roze en vrouwen in bordeelachtige kamers, bedoeld als een aanklacht tegen de opgedrongen rollen aan vrouwen, die heden ten dage nog steeds zo gespeeld worden, van een masturberend meisje: so what?, ik vond het vooral passen in de een beetje hijgerige blik van de verzamelaar...
Uitzondering voor mij, blijft het werk van fotografe Rineke Dijkstra. Puberende meisjes van over de hele wereld en Annemieke, een meisje dat op een video een discoliedje aan het karaoken is. I want to be in the world... O, al die expressie van lachen tot bijna huilend, twijfelend, doorzetten, verlegen en zelfbewust. Dan zie je wat de mens definitief van het dier onderscheid. Geen aap kan in 4 minuten tijd zo'n scala van emoties tonen...
Het enige werk dat me werkelijk aansprak was Vrouw met Baard van Hope Ginsberg. Een foto van een vrouw met een baard die gemaakt is van levende bijen. In de begeleidende video blijkt het de kunstenares zelf te zijn, die ook imker is geworden en ze produceert Bearded Lady Honey. Een bijenbaard is ook de benaming van een opeenhoping van een zwerm bijen buiten de korf, om de koningin te beschermen. In dit werk komen natuur en cultuur samen, en is een vrouw degene die zichzelf ook ironiseert en deel wordt van die natuur.
Zoiets vind ik inspirerend: een oproep om out of the box te denken en te doen. Dat wil ik wel als motto van mijn komende levensjaar. En toen op naar de slakken en het etentje met Moeder en Zusje. Het was heerlijk.
