zondag 7 juli 2024

Museum Arnhem; associaties

Vroeger had ik dat vaak in museum de Fundatie; dat de exposities elkaar versterken zodat je associatief werelden met elkaar gaat mengen. Maar dat kan niet meer want die mannelijke directeur is stante pede opgestapt wegens klachten van slechte omgang op de werkvloer. Wat is dat toch met mannen en macht…Dit zal in museum Arnhem niet snel gebeuren, denk ik; het heeft in haar traditie een focus op vrouwen en kunst en ditmaal had ik er de ‘Fundatie-ervaring’; werken gingen met elkaar resoneren en brachten mij terug naar werelden in mij, zodanig dat na de rondgang de vrouwengroep aan een ronde tafel met de handen bij hun drankjes ineens ook een plaatje werd. Een zwarte vrouw op een muurtje met heel in de verte de Empire State Building. Een geschilderd portret van de top voetbalster uit India, waar voetballen niet des vrouwen is. Een harnas met daarop Wonder Woman uit de comics. Zwarte zelfbewuste  vrouwen, die hun schoonheid aards dragen, zoals ik ze bijna dertig jaar geleden in West Afrika zag. Horen-zien-zwijgen, geïnspireerd door het soefisme…enzovoort.


Ook een mooie overzichtstentoonstelling van Klaas Gubbels; zijn eerste tafel met koffiepot, een gesluierde tafel, het echtpaar, ‘Eenzaam’: zijn werk gaat ook al een leven met mij mee. Daar waar poëzie de overhand krijgt, spreekt hij mij het meeste aan.


Heel bijzonder was de performance van Johannes-Harm Hovinga. In stilte,  met de confetti tot op zijn sokken, perforeert hij daar alle klimaatrapporten van de afdeling binnen de Verenigde Naties die onderzoek doet naar het klimaat, wereldwijd. De hele dag van 22 Juni- 14 July. Een aanklacht dat er veel te weinig mee gedaan wordt, de urgentie zich niet omzet in daden…Ik had de neiging om een praatje met hem te willen maken, of een bemoedigende duim omhoog steken, maar dat is natuurlijk niet gepast.


Als toetje, voor de tweede keer door De Hoge Veluwe, nu terug naar huis. De ‘vierkante’ boom waarbij Moeder mij nog schilderde, op een klein schilderijtje, ik wandelde over de zandvlakte, zij zat in de auto, de laatste keer dat ik daar met haar was, in het Familiepark, stond in het licht.