Dat was even omschakelen: van zoveel stilte en weinig mensen naar overal muziek, mensenmassa overal en nergens, met een dichtheid die New York overtreft. Omdat het oppervlakte zo klein is, het is mijn stadje maar. Dat duurde heel even, weldra zat ik er weer middenin en luisterde naar Lucky Fonz III. Ooit ontdekt op Oerol als springerige jongen, nu een mán, maar nog steeds speels. Hij zingt nu in het Nederlands en dat geeft de kans naar meer genuanceerde teksten, met een onderlaagje.
En bij de rivier. Na een maand Venetië weer genieten van al die kleuren en beweging, die lucht en water bewerkstelligen.
Tot slot het Vuurwerk en Het Gevelconcert; voor het eerst dat ik deze na 28 jaar dat het bestaat, meemaakte. 51 mensen uit verschillende dweilorkesten op de Grote Markt tot en met op de trappen van de Waag. Vooral Nederlandse liedjes; Het Wijkcentrumgevoel; de reden waarom ik mij er altijd thuis voelde en het mijn mantra werd: Mijn werk is mijn hobby.
