JAAAAH! Het is weer zo ver: de Eerste Rood met Witte Stippen ontwaard in het bos! De vliegenzwam bedoel ik: 3 hele grote kanjers en een stelletje kleineren rondom een berkenboom op een beetje open plek in het bos. De perfecte plaats voor een sjamanistische trance-reis. Vorig jaar was het een week later, dat ik de Eerste zag, ik heb het even opgezocht in dit blog. O, wat zijn ze toch geweldig, tussen dat helgele-groene riet!Nou hoor ik ineens een kindje buiten kraaien: 'Mama een rode paddestoel!' Het is niet waar, er groeit een hele grote, nog geen twee meter van me vandaan, onder het raam van het kantoortje van het wijkcentrum, alwaar ik typ! Nu snap ik waarom er allemaal kinderen stonden, zonet bij aankomst alhier. Ik ga er even voor naar buiten... Het is een hele GROTE, met een doorsnee van wel 15 centimeter! Geweldig hoe twee kinderen met hun moeders eromheen blijven hangen, een magische aantrekkingskracht.
Heb ik nu wél of niet...? Ik weet het niet meer, alleen dat ik wel met de gedachte speelde, vorig jaar: zal ik de sporen van de vliegenzwam, zal ik een stukje meenemen en het in de struiken gooien? Ik weet dat ik het idee verworpen had voor mijn eigen tuin. Zo heb ik ooit een prachtig stukje zacht mos uit het bos meegenomen en mijn hele tuintje raakte bemost en verstikte des zomers het gras, nog steeds heb ik het overal weg te halen...
Maar een vliegenzwam bij het wijkcentrum? Dat idee zou ik best wel tot uitvoering kunnen hebben gebracht. Vreselijk, dat geheugen van mij, ik weet het écht niet meer. Het is wél een hele leuke gedachte, dat die vliegenzwam buiten, er door mijn toedoen is.
Dan heb ik nog een handvol tamme kastanjes geraapt, ze zitten in mijn jaszak, de poot van een hert gezien tussen de rododendrons en weer die zoete geur van verrotting geroken: yes, ja, hoera, herfst!
