Dit deuntje past wel bij mijn gezoek om langzaam uit mijn eigen quarantaine te komen. Ik bevraag mezelf: hoezeer laat ik mij ook door angst leiden of is het toch een logische conclusie en handelswijze gebaseerd op feiten die gaandeweg blijken? Zo is voor mij nu het gegeven dat er bij de grote demonstratie rondom Black Lives Matter in Amsterdam met zoveel mensen op een klein oppervlakte en maar één besmetting doorslaggevend dat ik mij nu wel weer enigszins onder de mensen wil begeven, maar dan wel in de buitenlucht. Het zegt mij dat de besmettingsgraad van het virus in Nederland laag is, er kwamen daar mensen van over het hele land.
Ik kijk naar geluiden uit de Viruswaanzin-groep en vind sommige argumentatie aardig schimmig. Alleen al de suggestie dat iedereen elkaar gewoon maar moet kunnen aanraken, hoe dat simpelweg te rijmen met het naakte feit dat door afstand te houden het virus binnen de perken is gehouden? In een interview in Trouw geeft Willem Engel de interviewer gauw een hand: dat vind ik nou respectloos en ook enigszins gewelddadig. Filosoof René ten Bos, voormalig Denker des Vaderlands heeft een boekje geschreven waar hij met de letters van het alfabet de crisis behandelt. Het doet me toch denken aan een in de haast in elkaar geflanst boekje, zoals je een optreden verzint voor een bruiloft, en dan kies je ook nog eens zo’n lekker pakkende titel: De coronastorm. Hoe een virus ons verstand wegvaagde.
Niemand wil voor dom gehouden worden en iedereen wil lekker ontspannen zonder uitkijken kunnen leven. Zo’n titel, net als het woord Viruswaanzin doet beroep op onderbuikgevoelens, verpakt in een verstandig jasje en daarmee ongeveer de hele wereldbevolking en de Wereldgezondheidsorganisatie wegzettend als dom en niet goed geïnformeerd. De hoeveelheid mensen en know-how maar eventjes wegredenerend met een eigen visie. Voor mij is het doorslaggevende argument dat er écht wel wat aan de hand is rondom dit virus, dat de wereldleiders (daarnaar willen luisteren is volgens René ten Bosch ‘corona-fascisme’) geen enkele baat hebben gehad bij een lock down, gesteld dat je je economie wil behouden. De leiders die niet wilden luisteren, zoals natuurlijk Trump, die kampen met de grootste besmettingshaard van corona op de wereld. Dus er klopt toch écht iets niet in, eigenlijk heel elitair en cocon-achige denkwijzen die alles rondom corona bagatelliseren.
Het is dat deuntje uit ‘Once Upon a Time in the West‘... het nog niet weten wat er precies aan de hand is, het volhouden als alles even niet licht en luchtig is. Goed kijken wat in jouw situatie verstandig is: Eigen verantwoordelijkheid nemen, zoals Rutte zegt: een zin die op zich zelf al zó haaks staat op elke notie rondom fascisme. Dus vandaag, zometeen, ga ik mij voor het eerst weer in een auto begeven als passagier, schuin achter de rijder en dan voorzichtig op een terras zitten. Dat komt nu ook wel heel goed uit, want vanochtend werd ik wakker van het drillen en boren aan mijn huis. Dat trilt dus letterlijk op de grondvesten, zoals corona dat doet, wereldwijd. En dan maar even niet kiezen om per se de tango te willen dansen, zoals een dame op het Journaal zei, maar dat deuntje blijven volgen, en ja ook, de spanning die daarin vertolkt wordt.
