Leve appeltjesgroen!

Het valt natuurlijk onder komkommer-nieuws, dat het zelfs het Acht Uur -Journaal haalt: de bewoner van het appeltjesgroene huis in Den Helder moet haar huis overschilderen, zo heeft de rechter bepaald. Omringende bewoners vonden de kleur niet mooi, ze had wel al toestemming om haar huis groen te schilderen, maar deze kleur was te fel uitgevallen. Bizar. Was er maar een andere bewoner, die haar huis vervolgens roze had geschilderd en dan een aantrekkelijk artikel erover in een Woontijdschrift ofzo, dat dit een uitzonderlijke wijk aan het worden was en dan waren er vast ook huizen blauw en geel geschilderd en dan zou je het effect kunnen krijgen zoals op Burano in de lagune van Venetië, waar de pastelkleurige huizen een toeristische attractie zijn geworden.

Wat hangt hier toch een ontzettend Nederlandse aardappelgeur en grijze muizen mentaliteit omheen. Dat ook de rechter de gemeente en de bewoners eromheen gelijk geeft. De mevrouw die haar huis appeltjesgroen heeft geschilderd is 82 jaar en had tevoren al aangekondigd dat ze in hoger beroep zou gaan, als de uitslag voor haar negatief zou zijn. Misschien denkt ze: wat kan mij het schelen, ik ga door tot mijn laatste snik, leve appeltjesgroen! Dat hoop ik, dat ze daar lol in beleefd en niet verbeten haar strijd voert en het lol uit haar leven haalt.

Natuurlijk denk ik dan aan mijn eigen ‘strijd’ van meer dan tien jaar met de woningbouwvereniging en vooral één boze buurman,  over mijn mussenkolonie. Vaker dacht ik toen: verdorie, had ik maar een koophuis, dan kon ik doen en laten wat ik wilde, maar nu zie ik dat dit dus niet het geval hoeft te zijn. In mijn geval zijn het waarschijnlijk ook de omwonenden geweest, die bij de woningbouwvereniging zijn gaan klagen, want tenslotte kon het huis eerst overwoekerd zijn geweest van de klimop, zij taalden er niet naar. De ‘boze buurman’ heeft ondertussen wél een vogelbadderplaats in zijn tuin en ‘de aardige buurman’ die opperde dat de klimop op het dak brandgevaarlijk is, hij heeft het huis gekocht, en die waarschijnlijk dus óók de woningbouwvereniging heeft getipt, die meldde dat hij de hele winter elke week wel 15 euro heeft besteedt aan vogelvoer; het lijkt een soort van boetedoening....

Omwonenden hebben dus invloed en macht of je nu in een koophuis woont of huurt. Misschien dat bij ‘huren’ er sneller actie wordt ondernomen en bij ‘kopen’ je toch eerst een hele buurt bij elkaar moet lobbyen en ook de gemeente, wil je een verandering middels een rechtszaak kunnen bewerkstelligen? Ik denk nu terug aan mijn ouderlijk huis, dat bestond uit twee aaneengesloten rijtjeshuizen, die ze doorgebroken hadden. Best geinig, we hadden  dus twee trappen waarmee we op de eerste verdieping kwamen. Toen zij het huis wilden verkopen kwam er het bericht dat er een groep geestelijk gehandicapten zou komen te wonen, het was daarvoor een ideaal huis omdat het zo makkelijk brandveilig gemaakt kon worden en er op de benedenverdieping plek voor een huiskamer was in het ene huis en een kantoortje in  het andere in de voormalige studeerkamer van mijn ouders. Ik vond dat wel leuk.

Ik was toen beheerder in een wijkcentrum daar in de buurt en wij deelden dezelfde wijkagent. En deze kwam mij vertellen dat de bewoners eromheen een petitie aan het voorbereiden waren om de koop tegen te gaan, ze waren bang voor waardevermindering aan hun huizen en overlast, als er geestelijkgehandicapten kwamen wonen, hij had al  met meerderen gesproken.  Belachelijk vond hij het, maar het was vertrouwelijke info, mijn ouders mochten er nog niks van weten...Uiteindelijk is de petitie niet door gegaan en de koop gesloten. Hoe één wijkagent waarschijnlijk zijn invloed heeft doen gelden, door wellicht te opperen dat een rechtszaak hieromtrent niet zoveel zin zou hebben?

Ik weet het niet... was het mogelijk geweest dat een rechter in dezen, de omwoners in het gelijk had gesteld, zoals bij het appeltjesgroene huis?  Je mag hopen van niet...En is er hier geen sprake van kleurendisciminatie? Colours Matter!