Leuk om aan het water, terwijl ik bij ondergaande zon mijn maaltijdje aan het verorberen was, mijn naam te horen roepen. Het was de dochter van T, de meest actieve vrijwilliger uit mijn laatste wijkcentrum en haar zoontje Dion, wat een schat van een ventje is het, nu een derde groter gegroeid. Hij zou nu niet meer knus op mijn schoot kunnen zitten terwijl ik hem boekjes voorlas. ‘Herinner je je dat nog?, vroeg ik hem en hij knikte meteen, terwijl zijn moeder tegelijk zei: o ja, dat herinnert hij zich nog heel goed! ‘Wel blijven lezen, hoor’ zei ik tegen hem bij het afscheid.
Bij hem zag ik hoezeer een simpel verhaal zijn verbeelding in kwam, hoe hij op plaatjes tuurde en zelf ook vragen stelde en er blosjes van op de wangen kreeg, Als hij met zijn moeder binnen kwam dan liep hij meteen naar de goedgevulde boekenkast die ik daar had ingericht en pakte hij een van de kinderboeken met plaatjes en vroeg dan of ik weer wilde voorlezen ‘Jij moet ook boeken aan hem gaan voorlezen!’ zei T. dan tegen haar dochter, maar dat is ze niet gaan doen...Ook nu zei ze meteen dat Dion nu vooral spelletjes deed op de computer...
Wat gun ik hem de leeservaring...dan zie ik voor mijn ogen hoezeer milieu en opvoeding ook sturend zijn.... Met leesgrage ouders was hij misschien een boekenjongetje geworden, had hij een uitgebreide introductie gekregen in alle kinderliteratuur... ‘Je hoeft alleen maar hiernaast de bibliotheek in te gaan’ zei T. er dan ook nog bij, waarop haar dochter meteen terug zei, het daar veels te druk voor te hebben...Ik hoop dat hij op de lagere school een meester of juf krijgt die hem alsnog het boekenrijk in kan loodsen.
Het ene kind kan meteen in vervoering raken van woorden en gaat actief luisteren en een ander vindt er meteen niks aan. Bij hetzelfde kinderboek, het gouden boekje ‘Ik hou zo van...’, mijn eigen lievelingsboekje, kon ik met de oppaskinderen wel even zoet mee zijn, maar neefje T. bladerde uit zichzelf verder en was alleen dol op de bladzijde die over autootjes en treinen gingen en begon die allemaal aan te wijzen en daarna moest het boekje dicht. Ik zei tegen Dion dat ik daar een erge goede herinnering aan had, hij op mijn schoot met een boekje en hij glimlachte.
