Gisteren een rare ervaring bij het lezen van Sweet Tooth van Jeff Lemire: een plaatje van iemand met een mondkapje op die zegt: moet jij er geen dragen?, waarbij de andere zegt: we gaan toch allemaal dood. Er zijn meerdere verhaallijnen die gaan over de wereld na een pandemie en dan zitten er van die volkomen actuele scènes in... De WHO wordt genoemd, of er zijn Staten die ruzie maken over de ernst van de nieuwe situatie of er is de constatering dat er na het sarsvirus het te verwachten was dat er een nieuwe pandemie zou komen, maar de wereld heeft geen voorzorgsmaatregelen genomen, zoals in dit boek, waar niemand had kunnen vermoeden dat het zó erg zou kunnen zijn.
Ik dacht, nou dan valt het in het echt nu nog mee, want in Sweet Tooth gaan alle mensen langzaam maar zeker dood, het internet werkt allang niet meer en de enigen die immuun blijken zijn kinderen die na de eerste uitbraak van acht jaar geleden zijn geboren en die hybride zijn, met ook eigenschappen van een dier. Zo heeft Gus een gewei op zijn hoofd en hij krijgt zijn bijnaam omdat hij van zoete Candy-repen houdt, die schaars te vinden zijn. Hij ontmoet een meisje met een varkenshoofd en een jongentje met een ratachtig uiterlijk, die kunnen nog praten, er zijn ook kinderen die dat niet kunnen omdat de dierlijke eigenschappen de boventoon voeren. Op alle kinderen wordt er gejaagd en geëxperimenteerd want een eventueel vaccin moet uit hun komen en Gus leven heeft zich, totdat hij nu noodgedwongen weg moet omdat zijn vader is overleden, alleen maar afgespeeld in een huisje in de bossen.
En dat gaf een ander raar actueel effect aan mijn lezing gisteren van dit boekje, want ik heb een heel klein ‘chalet’ vlakbij een bosrand op het oog, de herten schijnen over de omheining te springen en eten in de nacht de bloembakken met geraniums en viooltjes op. Daar wil ik graag ‘een kluis’ inrichten, zoals dit in de religieuze traditie is gaan heten: een plek om je in terug te kunnen trekken en energie op te laden. Ik was nooit op dit idee gekomen als er geen coronavirus was geweest: ‘heel de wereld is mijn klooster’ is al lange tijd mijn motto. Maar de wereld is nu veranderd en zit grotendeels op slot en deze uitspraak die aan Franciscus van Assisi wordt toegedicht en die graag rondtrok en mensen ontmoette, is nu niet goed mogelijk voor mij. Vandaag heb ik de intentie om de verkoopbevestiging te ondertekenen, maar weet even niet hoe ik dat digitaal kan doen. Poeh! ik ben benieuwd of het doorgang gaat vinden!
