'Leesvoer 1' was een verslag van een herdenkingsbijeenkomst in Krefeld waar hij dit weekend bij aanwezig was geweest. Een 55-jarige man uit Krefeld was in Dresden gedood door messteken, zijn 53-jarige vriend was zwaargewond, maar heeft het overleefd. Door een 20-jarige Syriër die gehandeld heeft vanuit extremistische islamitische ‘bevlogenheid’. In een toespraak zegt de burgemeester: Gewalt ist nicht Merkmahl einer Religion sondern Merkmahl eines schrecklichen Menschen.
Vervolgens lees ik 'Leesvoer 2': Hulpbisschop Rob Mutsaerts beklaagt zich dat zijn vrijheid van meningsuiting in de knel is gekomen omdat hij niet met argumenten kan uitleggen dat hij tegen het homo-huwelijk is. En dan 'Leesvoer 3': een artikel van Corine Koole over Bella die nu 65 jaar is en hoopt dat mensen zouden kunnen luisteren naar haar inzicht, dat ze op deze rijpe leeftijd heeft gekregen, na op zeer late leeftijd te scheiden omdat er in haar huwelijk geen seks meer was en daarna in ‘losse’ poly-amore verbintenissen nu heel gelukkig is. Ze zou willen dat mensen seks als een hobby zouden kunnen zien, vergelijkbaar met een boswandeling.
Dit Leesvoer ging een onderling verband met elkaar aan en mijn reactie is dan: Er bestaan geen verschrikkelijke mensen, zij worden zo gemaakt door de omgeving waarin zij opgroeien en extreme religie kan daarin een grote vormende kracht zijn, Rob Mutsaerts laat zien dat religie dus een heel onderdrukkende en kleinmakende kracht kan zijn onder het mom van de vrijheid van meningsuiting en levenservaring en goed luisteren naar je eigen verlangen om in een warm licht te leven, kan leiden tot een vrije en open houding rondom het beleven van seksualiteit en erotiek dat doet groeien en bloeien.
Leeftijd en leefomstandigheden bepalen wie je kan worden: de Syriër die bruut moordend geweld heeft gepleegd is 20 jaar, komt waarschijnlijk uit een oorlogssituatie, vindt houvast in zijn religie en is ook slachtoffer van de wreedheid die er in de wereld is... Zoals verkrachters en sexueel misbruikers dat vaak zelf zo in hun jeugd hebben meegemaakt. Wat kan er tegenover deze gitzwarte werkelijkheid staan? Geweld roept geweld op.
Alles begint met het veroordelen van dat wat anders is dan jij kunt begrijpen. Je legt het terzijde, je wilt er niks mee te maken hebben, je meent dat je eigen waarheid en werkelijkheid de enige echte en goede is... Maar wat nu als de menselijke ervaring oneindig gevarieerd kan zijn, en dat ís deze ook, kijk naar alle culturen en leefwijzen op deze wereldbol. Dan blijft er maar één activiteit over, een dienst die elk een ander kan bewijzen en geven: Light a Light. Zet de ander in het licht, behoedt en bescherm en vaak is dat alleen maar mogelijk door je eigen oordeel op te schorten.
En zo kwam ik als vanzelf op dat liedje van Janis Ian met deze titel. Dat liedje gaat al met mij mee sinds mijn puberteit: Toen als een aansporing van een nog te vormen levenshouding. Ik heb er vast ooit eerder over geblogd, dacht ik, dat kan niet anders. Ik typte de woorden in, ja het klopte en ik kwam tegelijk op tal van andere blogjes door mijn eigen tijd heen, waar het woord light in voorkomt. Ik zie Ianis Ian nu een deel van het liedje zingen, langzaam met een gitaar, haar donkere haar is wit geworden, het klinkt nu meer als een vraag, op rijpe leeftijd na zoveel levenservaring. Het is uiteindelijk het verlangen en de vraag van een ieder: geliefd worden: Bring me back home again.
