donderdag 31 december 2020

Nils Frahm's levenstroom

Vanochtend bracht YouTube een filmpje van Nils Frahm. Dát is lang geleden... er was een periode dat ik even fan was, ik bekeek allerlei filmpjes van hem en zijn pianomuziek. Hij begon aanvankelijk met alleen een piano, soms klonk de muziek minimalistisch en hij begon te experimenteren met geluid: hij dekte bijvoorbeeld delen van zijn piano en de hamertjes af met vilt, en tenslotte begon hij er ook elektronische geluiden, gegeneerd uit computers enzo aan toe te voegen. Toen verloor ik mijn belangstelling. Ik vond hem alleen met zijn piano toch het mooist.

Het was zeven jaar geleden, ook in deze laatste dagen van een jaar, dat ik hem heel veel beluisterde, en bekeek. En ik zie in dit blog de titel van dat ene lied waarmee mijn belangstelling begon: Said and Done. Ik was in Amsterdam en herinner me, hoe ik op deze laatste dag van het jaar, altijd  op zoek ging naar oliebollen. Dat hoort er voor mij bij, zelf gebakken of niet. Gisteren heb ik ze gescoord in Beekbergen en gelukkig hoefde ik daar niet Appie voor in, want daar stond een rij. Er was een kraam naast. 

Door Nils Frahm, precies vandaag, komen al deze herinneringen terug: Amsterdam die keer met een pak sneeuw, zó machtig stil, ook in het Vondelpark. Alle musea die ik jarenlang in een paar dagen tijd dan langs ging. De ijsbaantjes voor het Rijksmuseum en op het Rembrandtplein, de grote verlichte kerstbomen en de straatjes... En was er de laatste jaren ook geen Lichtfestival? Oud & Nieuw; het knallen met uitzicht op het Nemo, het laatste jaar zag ik het Nationale Vuurwerk zowel op de tv en in het echt in de lucht. Overal mensen op de balkons en op straat en daarna zelf de straat op naar de Chinese wijk, die hun vuurwerk later startten. Wat zal het er vanavond anders zijn... en ik zal in de stilte van het bos een vuurpijl aansteken die ik kreeg bij de Chinese afhaalmaaltijd in mijn stad. O, nee... helaas, wishful thinking:  ik pakte het erbij, het blijkt een kalender te zijn.

Nils Frahm... nu met het nummer Says. Dat zou je de actievere vorm kunnen noemen van Said & Done. Het bevat dezelfde sfeer van aanhoudende urgentie, onontkoombaar. In Said & Done, is het een terugblik zou je kunnen denken, hoewel ik indertijd een soort van gespannen verwachting hoorde, iets wat naar een climax gaat, een bevrijding. Says lijkt actief in het hier-en-nu: he/she says... En wat zeg je dan? De beelden erbij zijn in grijstinten, vlekken komen en gaan. Bij een live-optreden van hetzelfde muziekstuk zie ik de vele elektronica die er bij komen kijken. Dat is bijna jammer om te zien, het is een beetje als The Making Of... en haalt ook magie weg. Magie?... Is dat het woord? ... Een exacter woord voor wat ik hoor is: levensstroom.