Ik ben een paar dagen in mijn stadshuis. De eerste reden was de opening van de expositie “Andersheid” in de Stevenskerk van Nijmegen waar vriend T. een van de twee deelnemers is. Ik hoor dat bij de voorbereidingen, ook voor de roze viering die op 13 Oktober de expositie weer afsluit, er een dynamiek blijft tussen jezelf, voor wie de eigen ervaring gewoon is en helemaal niet ‘anders’ , én de ogen van de buitenwereld die kunnen kijken met blikken die gaan van afkeuring en afwijzing, naar begrip zoeken, tolerantie, affirmatie.
Het prikkelende uitgangspunt van deze expositie is dat ‘God’, die door mystici ook wel de ‘Totaal Andere’ wordt genoemd, gekoppeld is aan vleesgeworden alledaagse ervaring.
Het werk van T. komt heel mooi tot zijn recht in de omringende kleuren van de Stevenskerk.
Evenals de half doorzichtige doeken in de roze belichting. Het is zo’n tentoonstelling waar de aanwezigheid van de kunstenaar een extra duit in het zakje kan doen, wanneer zij in gesprek zouden gaan met het publiek. Ook uit nieuwsgierigheid: hoe ánders is wat zij zien, met de eigen beleving?
De volgende ochtend was ik mij aan het koesteren in de zon, boven, bij het tuimelraam, de zon schijnt dan nog net niet echt in mijn tuintje, die is nog in de schaduw gehuld. Ik keek om mij heen: al die stapels papier om mij heen op tafel: ik kon het aangename best wel met het nuttige combineren en op gaan ruimen. Tot mijn verassing kwam ik in een map krantenknipsels ook Kamela Harris tegen. Kennelijk vond ik dat bijna vier geleden de moeite waard, een historische moment, dat zij vicepresident was geworden. Hoe geweldig zou het zijn als ze nu dan president zou worden!
Ook stapels en stapels oud papier waar het aan één kant blanco was: De lange tijd dat ik geen papier weg kon gooien omdat je de andere kant nog kunt gebruiken… dat ging nu allemaal de papierbak in.
Ook waren er mappen vol voorbereidingen voor de leesgroepen bij de Clarissen, vieringen voor de transitie-of feestdag- viering van Franciscus van Assisi op exact dezelfde dag als dat het gisteren was: 4 Oktober.Die bewaar ik nog. En al die meditaties en zegenwensen die ik gemaakt heb. Ik ben nooit systematisch geweest; als het geweest was, dan was dat weer gebeurd en legde ik het ergens op tafel weg. Nu alles bij elkaar geveegd in twee dikke mappen en die zoú ik nog ooit op datum achter elkaar kunnen leggen…
Eén meditatie had ik apart gehouden. Hoe moeilijk dat is: leren zwijgen. Je ergens niet meer in mengen. Vandaag ga ik naar de sauna met de vrouwengroep, hier vlakbij mij in de buurt. Daar zal ik nog eens extra op mijn eigen woorden gaan sudderen.
