Dat was nog nooit gebeurd in de lange annalen van de boekenclub, dat de ene had gekookt terwijl het bij een andere was. Ik kwam druipend van een regenbuitje van drie minuten binnen, om vandaaruit mee te liften naar waar het plaats zou vinden,’Leg je handschoenen maar op de verwarming’ en ik reageerde met: ‘Nee, dan ga ik ze straks vergeten’. ‘Nou echt niet hoor, dat mis je toch voor je vertrek?’ En toen bleek alras het misverstand. Nee!!! riep B. en ik heb zo mijn best gedaan, moet je kijken! Op tafel een prachtig voorgerechtje, geheel vegan verantwoord, van bieten, soyaboontjes, granaatappelpitten en tempé.
Het smaakte ook heerlijk, want het lukte om ze in een doos te laden en toen was er ineens een vier gangen kerstachtig dinertje, want daarna kwam er een lekker zoet lichtgroen erwtensoepje met witte room.
De kerstkleuren zaten er goed in, ook in de kleding van de Zangsijsjes, een subgroepje van de Boekenclub, die haar derde verrassingsoptreden verzorgde:’ een after kerstlied met een boodschap…voor jullie, voor iedereen, voor de hele wereld en het heet Our Song of Peace, Dona Nobis.’
Als toegift zongen ze ook nog spontaan het Dona Nobis Pacem, waar ik heel goede herinneringen aan heb. We zongen het met de Riëtiegroep die ik begeleidde in Italië op het plein van Assisi en bij kerkjes en kappelen bij de kluizenarijen die Franciscus daar gesticht had. Nou ja, ik mocht één keer echt meezingen, want ik heb een brom in mijn stem, die wonderwel éénmalig weg was. Maar prompt de keer erop, toen er ook nog eens publiek bij stond, werd mij gebaard om mijn mond te houden. Er zaten goede zangtalenten in dat groepje, ze zongen het driestemmig.
De Zangsijsjes, alt en sopraan, met hun komische ondertoon, zijn ook heel goed bij stem, al was de ene wat verkouden. Het bestand is te groot om hier te plaatsen ( had ik ook eerst toestemming moeten vragen), daarom een andere versie.
Wat een mooi lied. Echt bemoedigend en inspirerend.
