Nee, ik vond het toch wat onzinnig om een koude fietstocht te ondernemen voor mijn Oudjaarsvoedsel, dus ik keek in mijn keukenkastjes wat ik eventueel nog kon brouwen. En dan blijk ik de omgekeerde prinses op de erwt te zijn: als het maar een beetje lijkt, dan ben ik ook content. Met een blikje sardientjes en uitjes en twee augurkjes van vorig jaar ontstond mijn ‘zalmslaatje’. Dezelfde dressing, mayonaise, tomatenketchup wat whiskey en port, en de smaaksensatie was voor mij dezelfde. Van bloem, een eitje, bakpoeder, bier en wat melk een beslag gemaakt. Met de halve appel, twee beigneitjes en de rest gedompeld in perziken uit blik: lekkere combi, dat sappige, frisse met het knapperige omhulsel. Het gaat mij kennelijk om dat ritueel: die sissende olie, die baklucht, ze op een bord leggen en ze rijkelijk bestrooien met witte poedersuiker. Ik had nog beslag over en daarin bakte ik schijven aubergine. Helemaal tevreden, paste prima bij de Maleisische soep uit een pakje.
Vanochtend bij het ontwaken, was het dus pas Nieuw Jaar in New York. Vorig jaar noemde ik het mijn live event van 2023 om daar te zijn en dat heeft zich het afgelopen jaar alleen maar verdiept. Heel vermakelijk en ook iets van een eyeopener waren twee berichten op Insta van New Yorkers, die beide zeiden dat er van de één miljoen mensen die aanwezig zijn bij het vallen van de bal op Times Square, er waarschijnlijk meer toeristen zouden zijn, dan inwoners. Want wie wil dat nou, in je eigen pies en poep het nieuwe jaar inluiden? Vanaf 11.00 in de ochtend kunnen mensen, na controle het terrein op, dat geheel via hekken en politie is gestroomlijnd. Je kunt dan niet meer weg en er zijn geen toiletten. Dus mensen hebben dan luiers aan! Heel normaal, blijkt ook uit de interviewtjes met het uitgelaten publiek. En zo weinig mogelijk drinken en eten, hé! Let wel dat duurt dus gemiddeld een dag lang.
Ik kwam ook nog een leuk animatiefilmpje tegen. Hoe beleven de Joden in New York Christmas Eve? Welnu, ze gaan eten in China town, eekhoorntjes voeren in het park, wandelen naar de bioscoop, lekker rustig op kerstavond. Dit jaar viel voor het eerst sinds lang Hanukkah, het aansteken van de zevenarmige Menora, ook op eerste Kerstdag. Zoals het aanzetten van de vele feestelijke kerstbomen overal in NY, zijn er ook op veel plekken grote menora’s, de joodse kandelaar, die ook publiekelijk worden aangestoken. Daarnaast doen Joden dat natuurlijk ook thuis, in besloten kring. Van dezelfde zangeres Darlene Love, vond ik ook dit kerstliedje. Ik voeg het toe omdat het beelden bevat van de kerstfilm Home Alone2, in New York. Heb deze film de afgelopen tijd ook weer bekeken.
Ik typ dit tijdens het Nieuwjaarsconcert. Voor het eerst géén schansspringen daarna. Jammer, die zachte plof in de sneeuw, was voor mij zo’n mooi gebaar van zwevend, zonder bagage in het Nieuwe Jaar landen.
