Als ‘geflipte theoloog’ weet ik nooit wat ik kan zeggen op de vraag of ik nu wel of niet geloof in God.
’Nee’, zeg ik, als ik Trump zie verwijzen naar het opperwezen dat hem gered zou hebben om Amerika weer groot te maken.
‘Ja’ , zeg ik als er een vermoeden voelbaar is dat er licht en energie en samenhang is, die ons tegemoet komt in de stilte.
Wanneer ik zo’n papieren bloesemboompje zie bij het Vredespaleis in Den Haag, vol hartewensen.
Wanneer ik zelf een verband maak tussen willekeurige gevonden voorwerpen en ik het weer achter mij laat voor een vrij spel met de wind in de ruimte.
Ja, ik geloof in God; Overal waar mensen de poging van het hart blijven wagen, dat deze niet ondergesneeuwd kan worden en durven: Elkaar vrede blijven wensen, vreugde, verbondenheid, verrukking. Desondanks. En toch…
