Het thema van het Holland Festival is dit jaar: Tussen hemel en aarde.
Daartoe wordt door de direkteur Pierre Audi de opera 'Saint Francois d'Assisi"van Olivier Messiaen uitgevoerd.
Hij zegt daarover in een intervieuw in de Trouw: "Er zit een groot kind in Messiaen. Dat is niet persé een grappig iets, dat is ontroerend. In onze enscenering proberen we de naiviteit een plek te geven. We gaan het in ieder geval niet té heilig maken. De opera gaat volgens mij veel meer over de kwelling om een heilige te zijn. Het is veel dramatischer en veel minder katholiek dan je denkt.""
Volgens mij gaat dit niet over Olivier Messiaen, maar over Franciscus van Assisi.
Díe had iets kinderlijks, iets naïfs, werd Gods gek genoemd en dat maakt hem zo aantrekkelijk.
Dat de opera zou gaan over de kwelling om een heilige te zijn, is een anachronisme.
Franciscus is pas na zijn dood door de kerk heilig verklaard.
Tijdens zijn leven was het gewoon een man, begeesterd door een vuur in hem, een passie, die hem op een spoor zette, die haaks stond op de verwachtingen die men van hem had.
Hij had de bloeiende zaak van zijn vader moeten overnemen, een rijke lakenhandelaar.
Maar hij trok een oude habijt aan vol stukken en lappen.
Het gaat dus over de kwelling om te luisteren wat er in je hart en ziel woelt en daar voor te gaan en daarbij je speelsheid niet te verliezen.
Natuurlijk vind ik het thema van dit Holland festival erg opwekkend.
Audi zegt daar nog over: "We moeten realistisch zijn: spiritualiteit is prima, maar graag met beide voeten op de grond."
Dit is de Franciscaanse spiritualiteit ten voeten uit.
