Op de voorpagina van de Trouw van 27 mei staat een foto van de Marslander. Die heeft een reis van meer dan 9 maanden achter de rug door het heelal en er 680 miljoen kilometer opzitten. Het zijn dus de eerste foto's van de planeet Mars! Alsof je door een zwart gekaderd venster kijkt en je ziet een rozige hemel en let wel: een totaal nieuwe horizon! Je kijkt niet in een bekende hemel, de rode brokkelige grond is niet aards, het is Mars! En wij kunnen dat zomaar zien, voor het eerst!Wat is de kop in de Trouw? 'Rode planeet lijkt op zandbak vol kiezelstenen.' Wat een katerige kop. Bah. De Japanse Zentuinen noemt men ook een bak met kiezelstenen. Terwijl zich daar een innerlijk heelal openbaart. En nu héb je dan een foto van ergens uit het echte heelal en nu gaat men zich verontschuldigen dat de eerste beelden wel wat saai zijn.
Hoe kan dit nu saai zijn? Hoe nieuw en anders moet iets zijn, om ook als zodanig binnen te komen? Het is Mars en niet de aarde, de hemel is er roze en niet blauw! Mensen zitten zó vast aan hun eigen referentiekaders, dat iets nieuws en anders helemaal niet meer opvalt.
Ik wou dat ik die foto van Mars zou kunnen uitvergroten. En dan mensen uitnodigen om daar eens een half uur bij stil te zijn. Om je voor te stellen dat je door een eindeloos heelal reist, het is donker om je heen. De reis duurt en duurt. Zo lang als dat uit een eicel en een zaadcel een nieuw mens onstaat. Leef je daarin in... in... in... Stil maar, wacht maar... en doe dan je ogen open:
Nieuw Land, een Nieuwe Horizon. Kijk!
