Vanochtend werd ik wakker met de woorden: Zing! Tegen de klippen op, zing! Nu kan ik niet zingen, tenminste niet zuiver, dus dit is een wat sneue oproep. Wat zou ik graag willen kunnen zingen! Ik kreeg onderwijl een architectonische rondleiding in een gebouw dat wel wat weg had van het nieuwe museum voor islamitische kunst in Qatar, gebouwd door de Chinees-Amerikaanse architect I.M Pei, waar onlangs een documentaire van was op de tv. Hij wordt ook wel de architect van het licht genoemd.Zijn gebouwen waren me al eerder opgevallen: van zijn hand zijn ook de glazen pyramides bij museum het Louvre en de grote toren in de vorm van een bamboestengel in Hong Kong, geheel volgens Feng Shui-principes gebouwd. Hij, nu 91 jaar, heeft met opzet gebouwen over de hele wereld ontworpen omdat dit voor hem meteen een uitdaging is om zich te verdiepen in de kunst en cultuur, aldaar. Van daaruit ontwerpt hij iets wat geheel passend en in samenspraak is met die cultuur. Dan ben je letterlijk en figuurlijk een architect van het Licht.
Een architect van het licht... Oost en West en Islam... wereldburger zijn... zingen... Hoe je brein je eigen dierbare thema's aan elkaar weeft in een droom. Nichtje L. zingt wel heel zuiver, heeft privézangles en had het lied van De Kleine Zeemeermin uit Walt Disney's gelijknamige tekenfilm ingeoefend en de regels die me raken daarin zijn:
dat is mijn wens
net als een mens
bij hen te zijn...
Herman Hesse zegt in Demian in het eerste hoofdstuk dat veel mensen nooit echt mens worden. Ze blijven half mens en half vis. Of kikker, hagedis of mier. Dat wil je niet. Dat gun je mensen niet. Deze regels vol verlangen om helemaal mee te kunnen doen, te kunnen wandelen, op een strandje kunnen zitten, bíj de mensen zijn: Een nieuwe generatie in mijn familie zingt dat weer uit. Bij haar niet tegen de klippen op, gelukkig niet.
Op het strandje aan de Waal scheen de zon en de katjes bloeiden. Ik heb ze bij de rode tulpen gestoken; een voorbode van de lente, een nieuw begin. Zilver-witte katjes en rood: de kleuren van de vlag van Indonesië, het dierbare vaderland van Vader. Dat we architecten van licht mogen zijn: samenspraak dat dan vanzelf zingen wordt, een en al levensadem vol licht, rust en ruimte. Wordt mens.
