Natuurlijk heb ik ook naar Boer zoekt Vrouw gekeken. Als het effe kan, dan wil ik graag het algemene volksvermaak. Alhoewel voetbal of schaatsen me geheel niet kan beroeren. Behalve als Nederland de halve finale bereikt. Het gaat me dan toch om de sfeer van het volksfeestje dat in de luchten hangt. Boer zoekt vrouw gaat om de liefde. Knap, hoe de KRO zo'n format dat ook heel plat kan zijn, boeren die met glimmende wasbordborstpartijen op hun tractors arriveren, heeft omgetoverd tot een queeste.De queeste naar de Ware Liefde. Iedereen op zoek naar de Heilige Graal van het Geluk. De verhalen worden goed verteld, er is natuurlijk gekozen uit etmalen aan beeldmateriaal, en in elk verhaal zit wel een levensles vervat, zo blijkt ook uit de reunie. Boer Richard, een eigenheimer, wist meteen al welke vrouw het zou worden en liet de andere twee vrouwen dus voor niks op de boerderij komen. Wat zwarte dagen waren in de aflevering, had nu ook iets van een triomf. Hij was toch maar mooi zonder nadenken, zijn hart achteraan gegaan: een interressant stel, zij stewardess, hij boer: Met haar aan mijn zijde wil ik wel de hele wereld zien", zei hij met zijn grote glanzende ogen en zijn donkerbruine stem. En zij: "Ja, dan zie ik hem op de traktor en dan denk ik trots: dat is mijn man!"
Bij boer Gijsbert was wellicht hetzelfde aan de hand. Femke, die het geworden is, daar sloeg hij bij het bekijken van alle brieven, meteen al van op tilt. Hij is wellicht voorzichter en aangepaster als boer Richard. Dus zijn verhaal werd verteld in het kielzog van die van boer Frank: kiest de boer voor de ratio , namelijk het meisje dat op fietsafstand van je af woont of die helemaal in het puntje van Friesland woont?
Het verhaal van boer Frank leverde de fraaiste beelden op. Daar zat hij tussen een zee van witte geitjes: hij wist het echt niet meer zei hij terwijl de tranen over zijn wangen biggelden: hij zou zo'n andere toekomst krijgen: Anita moest nog 4 jaar studeren in het verre Utrecht en met de andere, daar kon het meteen huisje-boompje-beestje zijn. Wellicht gingen zijn tranen niet over de twijfel van het kiezen, maar eerder in het in no-time de controle verliezen over zijn eigen toekomstvisie. Want hij koos, geheel en al overtuigd en nu zéér verliefd, voor Anita.
Ach, en dan boer Marcel en boerin Annemarie, die het niet gelukt is om die Partner te verkrijgen. Boer Marcel wilde 'gewoon een lieve vrouw en een gezinnetje stichten', maar de vrouw die verliefd was stuurde hij weg en de vrouw die hij koos, die bleek toch niet verliefd te worden. Tja, hij had in zijn hoofd al een keuze gemaakt en toen kwam de liefdesverklaring van die ene vrouw en kon hij zichzelf niet meer bij stellen. Hij leek een zacht en meegaand type, maar ondertussen ging er op allerlei rare momenten zijn mobiel af, die hij dan ook nog eens ging beantwoorden. Eigenlijk fundamenteel niet openstaand voor het hier-en-nu en nu zit hij met de gebakken peren, zo lijkt de levensles.
Tenslotte Annemarie. Met haar had ik echt te doen. Ze was duidelijk nog van slag en had helemaal niet meer naar de reunie gewild. Zij deed heel erg haar best voor Adraan op de citytrip, ergens aan een zonnig strand. Van haar ging de roddel dat ze eigenlijk, nog niet voor zichzelf uitkomend, het roze gevoel aanhangt. Maar weet je wat ik denk: ik denk dit voor Adriaan geldt. Ik denk dat hij heel graag wilde, maar in de romantische slaapkamer in het hotel met Annemarie ontdekte dat hij niet kon. Waarom zou je anders al die moeite doen om mee te doen aan zo'n progamma? Een beetje man wil altijd, toch? ... Ach de liefde en al haar onbegaanbare wegen...
