woensdag 20 februari 2013

Keukenperikelen

Bij de AH was de boerencakemix in de aanbieding. Vooruit maar, een pakje gekocht. Want maanden geleden had ik aldaar een oventje gekocht, maar die stond nog in de verpakking boven. Ik zag niet hoe die te plaatsen in mijn keuken. Moest ik maar boven een ovenplaatsje inrichten? 'Zal ik eens met een vuilniszak door je keuken gaan?' bood L. mij aan. En ze had ook al een keer uitgeroepen dat mijn keuken een puinbak was en zij meende dat het oventje best op het aanrecht kon staan, ware het niet... vult u zelf maar aan: dat ik zo'n gigantische rotzooimaker ben.

Ja, een vuilniszak willen vullen met troep is een doel op zich en een methode die ik al eerder heb toegepast om eens wat ruimte in huis te maken. Dan kijk ik niet naar wat weg kan, maar wat de vuilniszak kan vullen, zonder dat ik het werkelijk mis. Een subtiel verschil wellicht, maar voor mij wezenlijk. Dus ik heb een halve avond zitten vullen en onderwijl werkte dat als een tijdslijn, het verleden in.

Ik kwam zakjes en pakjes tegen die nu niet meer gemaakt worden qua vormgeving en dat bracht me terug naar bijna de studententijd. Maar dat kan niet. Uiterste data van gebruik van 1999 en  2005; blikken met bonen, oude half vergane hard geworden dingen van íets'. Gedroogde kwaliteitsthee van een theeplantage uit Maleisië.  Om maar een idee te geven hoe diep de keukenkasten zijn. Maar ook nog een mok uit Seattle en eentje uit Praag, vlak na de bevrijding en de straten vol muzikanten feest vierden. O, wat lang geleden...En de witte theebeker uit Peking met Chinese vrouwen in een tuin valt nu ineens op.  En een waxinelichtje.

Als ik die nu eens laat staan op mijn opgeruimde aanrecht, waar nu het oventje op prijkt? En dan elke keer het lichtje aandoen als je kookt. Om met meer aandacht te koken en je bewust te blijven wat een zegen het is om een keuken te hebben en zomaar welhaast alle ingredienten van de wereld in handen te kunnen krijgen en een maaltijd te bereiden. Ergens kwam me dat bekend voor: een waxinelichtje aansteken, die ergens op een schapje brandde. En toen wist ik het weer: in het mortuarium waar Vader lag. De vrouw die dagelijks de hele dag door mensen aflegt, ze wast en ze klaar maakt voor hun laatste verschijning in de buitenwereld, ontstak uit eerbied en respect elke dag dat lichtje. Een mooi gebaar.

Zolang we eten, leven we. Eten is een levensbehoefte. Bij elke hap eten is te vieren dat we levende en ademende wezens zijn. Eten met elkaar delen is daarom ook zo levenwekkend: De Potluck: een ieder kookt wat en tezamen heb je een grote feestelijke tafel vol verrassende dingen. En ik hoorde van een initiatief waar ik direct helemaal enthousiast voor was: je kookt voor meerderen en mensen halen die vers bereide maaltijd bij jou thuis af op een afgesproken tijd. Of je haalt alleen maar maaltijden.

Thuisafgehaald.nl, zo heet de site. Aanwezig in heel Nederland en in mijn buurt zou ik vanavond 3 maaltijden voor 4 euro per stuk kunnen afhalen. Wat leuk! Om kokende mensen in je eigen buurt te leren kennen! En als je het lekker vind, kom je er vaker. En degene die kookt, kan voor dat bedrag zelf gratis eten.
Na de opruimactie heb ik nog een boerencake gemaakt. Perfect, goudgeel en goed gerezen kwam het uit het oventje. Maar die biedt ik niet aan op Thuisopgehaald.nl, ik hou het lekker voor mezelf.