Je houdt het niet voor mogelijk. Een sauna die twee keer in de maand een badpakdag heeft en dat jij daar dan uitgerekend voor de deur staat, zonder badpak. En dan op de gok naar een andere onbekende sauna en die is die dag gesloten. Om te eindigen, na een doldrieste rit van bijna 180 kilometer, in je eigen vertrouwde sauna in je eigen stad!
Ik dompelde me in het hete water met mijn kop in de koude wind en dacht aan 'wisselende omstandigheden' en hoe je daar afhankelijk van bent. Zo meteen zou ik me weer opheffen en dan zou ik het weer eventjes héél koud hebben, om mijn lijf daarna weer te omhullen met de warmte van de sauna .
Wisselende omstandigheden, waar je niks van weet en waar je geen enkele invloed op hebt. Je leeft je leven op de gok, op wat en wie er naar je toe komt en daar kun je dan het beste van proberen te MAKEN. Iets, ja een ietsje pietsje kun je zelf maken, maar je doet het met spul, en materiaal, mensen en middelen die je niet kunt maken. Die vallen je toe. De schepper schept een beeld uit leem en de aarde, maar niet de aarde zelf. De adem die mij gegeven wordt kan ik niet zelf maken, en ook niet besluiten om die door te geven, te verlengen of voor mezelf te houden.
Ach... en dan lees ik vanochtend over Whoopi Goldberg die de Nederlandse premiere zal bijwonen van Sister Act, geproduceerd door Joop van den Ende. Ik werd vroeger weleens met Whoopi vergeleken en ik heb dat altijd wel als een compliment beschouwd. Ook nu zegt ze hartverwarmende dingen. Dat humor alles is, dat je zonder humor gek word en dat het je dag verlicht. En ze zegt: je moet gewoon leven en ophouden met alles op zijn plaats proberen te duwen.
Daar ben ik het helemaal mee eens. Probeer niks ergens in te duwen of te gaan trekken, dat veroorzaakt krampen. Leef, en alles komt op de eigen pootjes terecht. Ja, die Whoopi! Whoopie! Voor mij is haar rol in Sister Act ook bijna uit het leven gegrepen. Nachtclubzangeres die zich schuil houdt in een klooster en alle zusters anders leert zingen en dansen. Die interactie tussen de zusters en haar, die zusters die van vroomheid verspringen naar lol en alledaagsheid, dat elkaar wederzijds ook respecteren ondanks het anders-zijn en anders-leven: ik herken het wel.
Niet dat ik me zoiets als een nachtclubzangeres voel in het klooster. Maar wel de ervaring dat verschillende soorten van culturen en leefwijzen elkaar wel positief kunnen raken. Nee, niet om het ene van de ene plek in de andere duwen, maar gewoon leven en genieten van de wisselende omstandigheden.