Dat klinkt abstract, maar het is tamelijk concreet: het is een waar genoegen om de mussenkolonie en andere vogels, gedurende de avond steeds stiller te horen worden. Een paar dagen gelden was het volle maan en dat was helemaal fantastisch: de lucht kleurde roze, de avond was helder en ten lange leste floten er twee merels naar elkaar: ieder op een andere dakpunt. Daarna is het stil en hoor je, alleen als je héél goed luistert, af en toe een tjirp van een mus, die zich omdraait in haar nest, stel ik me zo voor.
Dan ga ik naar binnen en kijk, voor het slapen gaan, nog naar een dvd in een verder donkere kamer. Dat is het enige kunstlicht waar ik me dan dus aan blootstel, een mens moet nog wel een beetje kunnen leven, binnen in huis. Dus ik zie van alles wat. Ik blader in de bieb in de bakken en neem dan iets mee, voor een hele week of langer. Ik weet nu wat het leuke is aan series die meerdere seizoenen al lopen: dat werkt als een boekenreeks. Je ziet de hoofdfiguren ouder worden en je weet wat ze al hebben doorgemaakt. De afleveringen bekijk je als hoofdstukjes, maar de grote lijn van die levens is even belangrijk.
Dicte, is zo'n serie, die nu haar derde seizoen heeft. Een vrouwelijke onderzoeksjournaliste die zich met het speurwerk van de politie bemoeit, soms tips geeft of krijgt en je ziet haar in scheiding, met een nieuwe liefde en zo ook haar vriendinnen. Ze worstelt tussen haar eigen daadkracht en voortvarendheid en haar zachtheid en dingen kunnen laten gaan... Van Scorpion bekeek ik het tweede seizoen. Vijf Asperger-achtige nerds in Amerika, die de meest ingewikkelde opgaven in een speciaal team oplossen, maar tegelijk steeds menselijker en opener worden. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Helemaal waargebeurd is de spannende film The Infaltrator: Undercoveragent Robert Mazur rolt in 1986 de organisatie van drugskoning Pablo Escobar op, door een zeer patserige zakenman te spelen, die drugsgeld witwast en het vertrouwen weet te winnen, samen met een zogenaamde verloofde van het stel dat het dichtst bij Escobar stond. Je ziet de mix van werkelijk met elkaar begaan raken: zo zeer dat ze het echtpaar de suggestie doen, om uit het land te vertrekken en naar Columbia te gaan: De hele bende wordt op hun zogenaamde huwelijksfeest namelijk opgerold. De echte Robert Mazur komt in een interview nog in beeld, en zegt nog steeds weleens slapeloze nachten te hebben.
Van een geheel andere orde is: Absolutely Fabulous, The Movie: zo hilarisch zijn die Edina en Patsy, die zich in de modewereld begeven,Zij zelf zijn een soort van drag-queens, maar de echte draven ook op en dat dan met die bleke grijze muis van een dochter die walgt van haar eigen moeder. Alles over-the top en daarom zo leuk. En de sci-fi: Independance day, resurgence, omdat ik het leuk blijf vinden me voor te stellen hoe de mensen op aarde reageren als er een vijandelijk mogendheid uit het universum onze wereld bedreigt. En zo ga ik rustig voort.
