vrijdag 26 mei 2017

Grrrr... - ervaring

Aangenaam hoor, om met de nog warme zon in je rug, zittend in het gras aan de waterkant aan een blogje te beginnen. Techniek die het doet is fantastisch, maar zo niet: grrrrr. Ik had op deze laptop een tekstje gemaakt voor nog een andere 'spreekbeurt ' die ik heb op eerste Pinksterdag: ik ga een openingswoordje houden bij een tentoonstelling in de Refter in Ubbergen van Ingrid Geerdink en Anne Thoss, ja ik noem hun namen maar voluit, die als overkoepelend thema Het Randschap heeft.

Het is een woord dat door de dichter Willem Barnard is uitgevonden in een gedicht met de volgende regels: En rechts is de zee van het land/en links is het land van de zee/maar ik doe er niet aan mee/ik ben aan het randschap verwant. In mijn hoofd weet ik wel zo ongeveer wat ik in dit openingswoordje wil zeggen, maar ik dacht: kom, laat ik het begin daarvan in Wordpad  zetten en dit dan uitprinten in de bieb.

Ik had daar al nagevraagd hoe en of dit kon: Kan ik hier printen vanaf een eigen laptop, was mijn vraag.Nou heel gemakkelijk, je verstuurd het gewoon naar jouw e-mail-adres en dan print je het uit. Maar de server van deze oude laptop blijkt dit niet te kunnen, die kan geen mail versturen. Grrrr... Dus nu zit dat stukje tekst opgesloten. Zal ik het overtypen op de oude typmachine van Vader,, gewoon voor de gein? Leuk toch, om dat oude jeugdgeluid van die typmachine weer eens te horen. Wie weet.

Soms gaat internet en de werkelijkheid die daar dan op volgt,razendsnel. Zo kocht ik een nieuw slaapmatje voor binnenkort, als ik naar Oerol ga (ja, ik ga dat gewoon proberen, zo heb ik besloten). Met een druk op de knop kon je besluiten of je het dezelfde avond nog bezorgd wilde. En dan rijdt zowaar echt heel vroeg in de avond dat bestelbusje de straat in, terwijl ik in de voortuin wat rondhing, bang om de bel niet te horen in de achtertuin.

Theaterkaarten bestellen voor Oerol, daarentegen, is gedeeltelijk ook: Grrrr. Soms kom je de site niet op, dan blijkt bijna alles al niet meer in de voorverkoop te zijn .Volgens mij wordt deze sfeer van ó, je mag zo blij zijn, als het je lukt om nog een kaartje te bemachtigen met opzet ze gecreëerd. Iets is tijdelijk uitverkocht en dan ineens midden in de week op het eiland toch weer beschikbaar, heb ik proefondervindelijk meegemaakt: Grrr.

Maar ik ben aan het randschap verwant: ik doe er niet aan mee. Ik wil geen internetverbinding thuis, om zo op het idee te kunnen komen, dat je ook aan de waterkant kunt zitten. Ik hoef niet alle kaarten voor Oerol te hebben en ik wil af en toe de Grrr/ervaring om daardoor me te kunnen realiseren dat niks vanzelfsprekend is. Terwijl ik dit typ lopen de dichtregels van Annie Mg Schmidt mee in mijn hoofd uit Ik ben lekker stout.