Wat mij altijd weer opvalt in de Bijbel is de directe wijze waarop God aanwezig is. Hier heet hij de ENE. Die spreekt zonder omweg tegen de profeet en de belofte is dat hij aanwezig is en beschermt , als de gemeenschap naar hem luistert. En dan ziet de profeet dat het volk dat niet doet, de ENE riep, zij hoorden niet, en God zegt:
Ik zal hen laten verstuiven over al die volkeren die zij niet kennen en het land zal verweesd achter hen blijven liggen/ niemand steekt ernaar over of keert ervan terug; zij hebben een begeerlijk land tot een woestenij gemaakt! (Hfst 7:14)
In deze Corona-tijd zou deze stijl en taal in goede aarde kunnen vallen. Als ik Joods of christelijk was dan zou er nu toch wel door mij heen schieten: wat wil God van ons, met deze pandemie? Wie gelooft in een persoonlijke God krijgt vanzelf deze vragen, het zit in het taalgebruik besloten...God, de ENE, was en is zó duidelijk aanwezig in de Bijbel en wie het boek als richtsnoer gebruikt, hoort God nu dan toch ook spreken?
Godtalk: telkens opnieuw blijkt dat deze God de rechtvaardigheid zoekt en opkomt voor die bekende trits: de weduwen en wezen, de vluchtelingen. Vlak tevoren zegt God in hetzelfde hoofdstuk, in vers 9: Richt waarachtig recht/ bewijs ieder aan zijn broeders vriendschap en ontferming; weduwe en wees, zwerver-te-gast en gebodene zult ge niet verdrukken; kwaad van elk tegen zijn broeders zult ge niet in uw hart beramen!
Welnu, kijk naar de wereld...vol vluchtelingen, waar de ene de andere eeuwenlang tot mindere heeft gemaakt, zie in Black Lives Matter, een planeet die zucht en al gekeken heeft naar haar eigen ondergang, zie de klimaattop en doeleinden waarmee steeds maar gesteggeld wordt... dan is het toch onvermijdelijk dat binnen deze Godtalk ,die ENE, God, heeft ingegrepen door een pandemie te zenden zodat we eindelijk wakker worden?
We redden het niet in ons eigen egoïstische zelf, iedereen blijkt van elkaar afhankelijk. Ik kan mij best wel inleven in die 300 jongeren die uit het hele land een feestje willen bouwen in een natuurgebied, onder een viaduct, je wilt toch wát in al jouw verlangen naar het ontdekken van de wereld, de expansiedrift die bij die leeftijd hoort? Beluister ik daar niet ook een verlangen in naar samen-zijn en het leven willen vieren, ondanks de Corona? Ik heb meer begrip voor hen, dan die kerkgangers die halsstarrig in Gods naam, blijven samenkomen in een dichte ruimte met méér mensen dan voor alle andere mensen, in hun ogen het klootjesvolk ver afgedreven van God, toegestaan is...
Ik blijf het beleid van Rutte en de regering waarderen, die blijft hameren op de eigen verantwoordelijkheid in dezen, alleen heeft het niet gewerkt: dat wij het in onze eigen hand hadden, om ‘samen Corona eronder te houden’ (En het is ook nog mogelijk dat het virus veel besmettelijker blijkt, dan tot nu toe werd aangenomen). Er is geen God voor nodig, juist niet, bij het wijzen op eigen verantwoordelijkheid. En dan heeft God ook geen COVID-19 naar ons gestuurd om ons bij de les te houden: bescherm de kwetsbaren.
Deze gedachten komen voort omdat mijn oog vanochtend viel op vers 9 in psalm 32, het lijkt mij de kernboodschap van de Persconferentie, die geen échte Persconferentie zal zijn, vanavond: Weest niet als een paard, een muildier zonder verstand, welks trots men moet breken met toom en bit.
