Ik heb een impulsaankoop gedaan. Het is een grijs stenen monnikje, een kind, dat met zijn handen op de rug op een ovalen rots staat. De flappen aan de onderkant van zijn habijtje wapperen nog op, hij glimlacht en staat geaard met iets van verwondering en plezier in de hele houding. Je raakt meteen in een goed humeur bij het kijken er naar. Ik wist meteen dat ik er geen spijt van zou krijgen.Aanvankelijk dacht ik: voor buiten in de tuin onder de bamboe. Maar nu staat hij midden in mijn kamer op een afgezaagde boomstam waar tevoren vier op elkaar gestapelde stenen stonden. Zo centraal mag hij daar voorlopig verblijven, want al zoekend naar het juiste plaatsje voor hem, wist ik ook weer waarom hij het was die ik zocht. Hij markeert een ontdekking die ik gisteren deed.
Een thema in mijn leven is het me bewegen tussen drukte, rommeligheid, kleur, expressie, enthousiasme enzovoort én stilte, absolute stilte en verstilling. Lang waren mijn woorden daar soms voor: 'Als God overal is, dan is z(h)ij ook Overal: ook in de drukte en het vele en volle, dus blijf daar ook bij.' Maar tegelijk kan ik niet ontkennen dat stilte en meditatie mij een soort kracht en vreugde geeft die er niet is in het drukke leven. Gisteren vond ik ineens een antwoord voor dit: Wat niet als een spagaat aanvoelde, maar wel soms wat on gemakkelijk. Ik wil de Stilte zoeken en ervaren maar me er niet helemaal aan overleveren.
Gisteren dacht ik: het is als in het oog van een wervelwind, een tuimenelde storm, een ronddraaiende beweging. In het oog is het stil, helemaal stil, en dit vormt het centrum, de as zonder welke al die beweging niet mogelijk is. In alles wat beweegt is Het aanwezig, maar hoe meer je in de beweging bent, hoe lastiger het is om het te herleiden naar de Stilte. Daarom maakt stil staan, als het ware tegen de wand van de werveling aan, mij zo helder en krachtig.Ga dus rustig meer stil staan.
En toen vond ik vandaag dit monnikje. Met de handjes op de rug en midden in het leven, de teentjes in zijn sandaaltjes krullen bijna om van plezier.
