Ik las Net echt! van Emma McLaughan & Nicola Kraus. Ze schreven ook in 2002 Dagboek van een nanny, dat een bestseller was, maar dat ik nooit gelezen heb omdat het thema me niet interesseert. Bij dit boek ligt het net ietsjes anders en de oorspronkelijke Engelse titel The real real, laat dat nog beter zien: het gaat over een middelbare scholiere die de hoofdrol krijgt in een reality soap over haar dagelijkse leven.Er komt een camera-crew op haar middelbare school en er blijken vijf scholieren uitgekozen te zijn, om wie de serie zal gaan draaien. Die vijf kennen elkaar nauwelijks, ze hebben in het écht eigen en andere vriendschapnetwerken, maar nu worden ze bij elkaar gezet en wordt er drama en een plot rondom hen ge genereert, zonder dat ze zelf bij machte zijn om het proces te stoppen. Er staat als beloning ook nog eens een beurs tegenover op gerenommeerde universiteiten, dus ze laten het zo.
Kortom: het gaat over manipulatie van de media, met name de tv en dat alles heel vlotjes en luchtjes geschreven, je wandelt zó door het boek heen. Het enige dat ik tijdens het lezen dacht was: Wilders!, Wilders!, Wilders!. Niet omdat ik zo geobsedeerd ben door de waan van de dag, maar wel ineens zag hoezeer het Waan is, van de dag, die de tv ons laat zien.
Stél dat alle media nou eens zouden besluiten om helemaal niks meer van Wilders te laten zien. Wanneer hij per ongeluk voor een camera verschijnt en over de hoofden van iedereen zijn eigen publiek toespreekt, soit. Hem niet laten zien, als er weer een kamerdebat is, en zeker niet elke keer weer een herhaling. En iedereen bericht vanaf nu alleen nog maar over hem in eigen woorden en meningen. Gewoon op een droge toon: 'De heer Wilders heeft zijn mening, waarvan we ondertussen allemaal op de hoogte zijn, voor het voetlicht gebracht. Er waren 20 mensen aanwezig. Omdat hij zelf zegt geen bruggen te willen bouwen en niks heeft met samenleven, laten we het hier ook bij.' Of iets van gelijke trant.
Zonder beelden daarbij. Hoe belangrijk zou Wilders dan zijn en worden? Het is toch van de gekke dat hij weigert om iedereen normaal te woord te staan, niet in praatprogamma's, niet in opinierende nieuwsrubrieken, nergens, met niemand gaat hij een dialoog aan. En nu ook niet voor de rechter. Het is de omgeving om hem heen, die hem regisseert in De Grote Wilders Show. Daar moet mee gestopt worden. Als hij in New York of Berlijn een toespraak mag houden, fijn voor hem, maar on betekend klein en onbeduidend voor Nederland.
De heer Wilders blijft welkom in elk progamma, om van gedachten te wisselen over zijn standpunten. Zolang de heer Wilders dat niet wil, telt hij gewoonweg niet mee. Men noemt hem tovenaarsleerling, maar het is de omgeving om hem heen, die hem een realityshow heeft gegeven. En elke realityshow is tegelijk niet echt, niet waar, bestaat uit beeldvorming en verhalen die we onszelf willen vertellen. Laten we daarmee stoppen. Alsjeblieft.
