Wat is het internet toch een wonder, als je het inzet voor leuke dingen en mooie dingen met elkaar deelt. Zoals de plaatjes in mijn blog door een ander daarin worden geplakt en onlangs heeft L. ook bovenin het kader waar 'Passie-bloempjes' in staat, vernieuwt. Met vreugde open ik nu mijn eigen blog en bewonder de mooie kleuren van het hart van het passiebloempje en de fijne stralenkrans boven de bloembladeren.
De passie bloem heeft een jaar heel uitbundig gebloeid in mijn tuin, ik geloof ook het jaar dat dit blog on stond, en het is een bloem die mij wel een beetje tot verrukking kan brengen: zó ingenieus verzonnen. En ik ben niet de enige: de bloem is vroeger door missionarissen gebruikt om de Passie van Jezus mee te vertellen: alles aan de bloem staat ergens voor symbool: de tien witte bladeren voor de tien apostelen, minus twee (Petrus en Judas), de blauwpaarse kleur is de kleur van de mystiek, de drie stuifmeelstampers in het hart verwijzen naar de drie treurende Maria's bij het kruis. Enzovoort. Niet dat ik het daarom als de titel van dit blog heb gekozen, maar het is toch leuk mee genomen.
L. heeft zelf onlangs ook haar blog geheel vernieuwd en nu staan er allemaal muziekfilmpjes van YouTube op. Een nieuwe bron om heel mooie nieuwe dingen mee op het spoor te komen. Zo kwam ik zonet het filmpje SARA tegen, gezongen door de Griekse zangeres Nena Venetsanou. Nooit gezien of gehoord. Alleen al het filmpje vind ik geweldig, want het begint met éen van mijn iconen: The French Lieutanants Woman, gespeeld door Meryl Streep, naar een boek van John Fowls. Daar loopt deze vrijgevochten vrouw,vreemd wild en als een monnik gelijk, over The Cobb, een stenen slurf die de zee in gaat in Lyme Regis, aan de Engelse kust. Natuurlijk heb ik zelf ook ooit zo over die pier gelopen.
Maar het filmpje gaat dóór en in plaats van Meryl Streep, die Sara speelt in de film, wordt déze Sara een mooie vrouw met een lange sjaal, die langs een rivier, door stegen en bij de zee flaneert. Een sfeer van mildheid en melancholie en poëzie ineen, gelijkelijk opwaarts gaand met die warme stem van Nena Venetsanou, die er in het echt, zo blijkt uit andere bijeen gebrachte filmpjes, een rondborstige vrouw is met een bril op. Ach, wat is het leven dan toch mooi, als er zomaar een nieuw mens met zo'n talent op je netvlies verschijnt. En dat allemaal dankzij internet, ondertussen een wezenlijk onderdeel van mijn leventje.
De passie bloem heeft een jaar heel uitbundig gebloeid in mijn tuin, ik geloof ook het jaar dat dit blog on stond, en het is een bloem die mij wel een beetje tot verrukking kan brengen: zó ingenieus verzonnen. En ik ben niet de enige: de bloem is vroeger door missionarissen gebruikt om de Passie van Jezus mee te vertellen: alles aan de bloem staat ergens voor symbool: de tien witte bladeren voor de tien apostelen, minus twee (Petrus en Judas), de blauwpaarse kleur is de kleur van de mystiek, de drie stuifmeelstampers in het hart verwijzen naar de drie treurende Maria's bij het kruis. Enzovoort. Niet dat ik het daarom als de titel van dit blog heb gekozen, maar het is toch leuk mee genomen.
L. heeft zelf onlangs ook haar blog geheel vernieuwd en nu staan er allemaal muziekfilmpjes van YouTube op. Een nieuwe bron om heel mooie nieuwe dingen mee op het spoor te komen. Zo kwam ik zonet het filmpje SARA tegen, gezongen door de Griekse zangeres Nena Venetsanou. Nooit gezien of gehoord. Alleen al het filmpje vind ik geweldig, want het begint met éen van mijn iconen: The French Lieutanants Woman, gespeeld door Meryl Streep, naar een boek van John Fowls. Daar loopt deze vrijgevochten vrouw,vreemd wild en als een monnik gelijk, over The Cobb, een stenen slurf die de zee in gaat in Lyme Regis, aan de Engelse kust. Natuurlijk heb ik zelf ook ooit zo over die pier gelopen.
Maar het filmpje gaat dóór en in plaats van Meryl Streep, die Sara speelt in de film, wordt déze Sara een mooie vrouw met een lange sjaal, die langs een rivier, door stegen en bij de zee flaneert. Een sfeer van mildheid en melancholie en poëzie ineen, gelijkelijk opwaarts gaand met die warme stem van Nena Venetsanou, die er in het echt, zo blijkt uit andere bijeen gebrachte filmpjes, een rondborstige vrouw is met een bril op. Ach, wat is het leven dan toch mooi, als er zomaar een nieuw mens met zo'n talent op je netvlies verschijnt. En dat allemaal dankzij internet, ondertussen een wezenlijk onderdeel van mijn leventje.
