Smulfilm

Als je fan bent van Meryl Streep, zoals ik dat ben, dan kan een film met haar eigenlijk nooit echt tegenvallen en is die altijd onderhoudend. Als je toevallig blogt, zoals ik, dan is dit ingrediënt wel een extraatje daarbij. En als je dan ook nog kunt genieten van lekker eten, mooie kostuums die tot in het detail verzorgd zijn van Anne Roth en sfeervol decor: dan is de film Julie&Julia er zo eentje waarvan je weet dat je die op koude regendagen zomaar weleens weer zal bekijken, zoals ik dat ook heb met Mama Mia!, waar Meryl Streep ook in glorieert.

Julie&Julia is gebaseerd op twee waargebeurde verhalen. Julia Childs is een grote Amerikaanse enthousiaste vrouw met een enorme op actie gerichte drive, die in de jaren na de Tweede Wereldoorlog in het kielzog van haar man in Parijs belandt, niks om handen heeft en besluit om zich de Franse Haute Cuisine eigen te maken. Dat zal gaan resulteren in het standaard receptenboek voor Amerikanen: 524 recepten om klaar te maken zonder bedienden.

Julie Powell leeft in 2002 in New York, heeft een telefoonbaan in een kantoortuin en luistert naar mensen die leven met de naweeën van 9/11. Ze wil een escape uit dit leven en ze besluit een blog te beginnen waarin ze in één jaar tijd verslag doet van de bereiding van al die 524 recepten. Elke dag na haar werk, kookt ze zich suf.

Het gaat over kleur geven aan je leven en ook wel over wat het woord alleen vermag: Julia heeft een intieme penvriendin waarmee ze 8 jaar schrijft en die ze nog nooit ontmoet heeft en die er uiteindelijk voor zal gaan zorgen dat haar boek bij de gerenommeerde uitgeverij A.J. Knopff verschijnt. Het blog van Julie wordt dermate populair, dat ze na dat jaar als schrijfster en kok kan gaan leven. Julie kan soms de geest van Julia voelen als ze aan het koken is, haar sprankelerigheid, het liefhebben van eten en man en het leven in het algemeen.

Maar ja, de oude Julia, al over de 90 laat in het echt, vlak voor haar dood, wél even weten dat ze niet zo gecharmeerd is door het project van Julie... zo kan dat gaan. In de Extra´s zag je die echte jonge Julie ook in beeld. Een beetje melodramatisch typje, en misschien zou ik dan ook wel iets voelen van een narcistische krenking als iemand met jouw spul aan de haal gaat en daarmee een nieuw succes boekt.

Het is een heel fijne film van Nora Ephron, die van Sleepless in Seattle, ook eventueel voor grote lange mensen omdat Meryl Streep zich zo alleraardigst naast haar kleine man beweegt. Het is, kortom allemaal om van te smullen, het is een smulfilm.