Cats to go?

Plotseling, zoals dat gaat in het brein, kreeg ik die herinnering terug. Dat vriendin W. uit Nieuw Zeeland me ooit eens een foto stuurde (dat was dus voor alle mogelijkheden van het internet) en dat ik aankeek tegen een berg oranje herfstbladeren. O. Nou ja,  leuk stilleven, dacht ik, herfstbladeren in de zon. Pas tijden later zag ik het ineens: door het blad heen keken twee oogjes me aan en staken er twee spitse rode oortjes uit: Het was hun poes, die Poes heette, een leuke Nieuw Zeelandse naam.

Het kwam omdat ik  in de krant een klein bericht las: 'Het moet afgelopen zijn met vogelverslindende kat" staat erboven met zwarte letters. Het blijkt dat ene Gareth Morgan in Nieuw Zeeland een campagne is begonnen: Cats To Go. Volgens hem zijn katten roofdadige dieren die de inheemse diersoorten in Nieuw Zeeland bedreigen. Alle katten moeten dood. Mensen die nu een kat hebben moeten hun kat binnenhouden en mogen na het overlijden geen nieuwe meer nemen. Volgens onderzoek zijn er al  9 vogelsoorten uitgeroeid en zijn er 33 soorten bedreigd door dit moorddadig beest.

Enfin. Ik ben benieuwd wat W. hiervan vindt. Het heeft wel iets typisch Nieuw Zeelands: een overmatige controle proberen te houden op hun 'eigen natuur'.  Toen ik er was, dacht men dat men AIDS buiten de deur kon houden, door mensen die HIV besmet waren de toegang tot het land te weigeren. Mijn tent werd bij de douane in een apart kamertje binnenste buiten gekeerd, bang dat ik een uitheems 'iets' uit de natuur het land in zou kunnen brengen. Ik kneep 'm ondertussen want ik bedacht me dat in die zomer iemand een sjekkie met hasj in mijn tent had gedraaid: stel dat daar nu iets van gevonden werd, dat was een echt probleem geweest. Maggiblokjes in een glazen pot mochten het land ook niet in.

In dezelfde krant vanochtend las ik dat de HEMA, een groot succes aan het worden is in Frankrijk. De rookworst en Jip en Janneke niet, maar verder roemt men de hippe strakke opstelling in de winkel a la Ikea en Apple en het frisse, originele en trendy design uit het Noorden. Noord Europa dus, zo bekijkt La Douce  France ons dus.  Men versmaad altijd wat nabij is. Want ook W. wil , als ze in Nederland is, altijd shoppen naar de Ikea en ja, naar de HEMA en nu pas door dat krantenartikel bezie ik dat met andere ogen, ik dacht dat het studentennostalgie was.

Het leven van een emigrant is een status aparte, vond W. Je bent geen Nederlander meer en zou hier niet meer kunnen aarden, maar je wordt ook nooit  een echte Nieuw Zeelandse. Geen Hema en straks geen kat meer? Als nu Ikea en de Hema overseas gaan, zoals dat in Down Under in Nieuw Zeeland heet, ja dat trekt de boel wellicht weer recht.