Ik ben begonnen met de voorbereiding van de tweede brief van Clara van Assisi aan Agnes van Praag. Deze brief heeft als thema: Op weg gaan, het volgen van je weg. De brief is niet heel lang na de eerste geschreven, maar de toon is een heel andere. Hier is Clara al uitgebreid aan het 'jij-en en jou-en': geen vormelijke aanspreektitels meer of aansporingen die alleen met 'U' te vertalen zijn. Het Latijnse tibi, te, tuum: 'jij' dus, ligt bezaaid in deze brief. En dat voor twee vrouwen die elkaar nog nooit gezien hebben.
De mooiste, klassiek geworden regels zijn:
Wat je houvast is, blijf daaraan vasthouden;
wat je doet, blijf dat doen en laat niet los
maar blijf met snelle stappen en lichte schreden
zonder je voeten te stoten voortgaan,
zodat je bij het lopen niet toelaat
dat het stof zich aan je hecht.
Blijf onbezorgd, blij en ongewekt het pad volgen...
In de avond deed ik maar summier wat licht aan en ontstak een aantal kaarsen en keek naar buiten: naar de wit besneeuwde daken en de zware sneeuw die de takken van de denneboom liet wiegen. Ik luisterde naar de klare stem van de countertenor Andreas Scholl, die op de cd Heroes al zijn helden zingt, waaronder van Gluck (1714-1787) scene 1, act 3, van Orfeo en Eurydice: Orrpheus roept naar Euryidice die zich in de onderwereld bevindt: Antwoord mij !
En ik luisterde weer naar Kris Kristofferson en die zingt in The Wonder op de cd Closer to the Bone:
The heavens above me seemed empty and gray
as dreams that won't ever come true
then the star-spangled glory of love filled the skies
and my heart with the wonder of you.
and worthy, whatever I do
for the chance I was given to live and believe
in the love and the wonder of you.
