maandag 7 januari 2013

De dans van de woorden

Het 'gewone' leven' heeft weer haar aanvang genomen. Het wijkcentrum is weer open, de gymclub Veerkracht strekt de beentjes en de spieren, nu op het vrolijke liedje: Wie is Loesje, wie is toch dat snoesje, Loesje is het snoesje van de drummer van de band...! Hé, zo simpel  kan het leven zijn: 'Wie is dat....? Je bent het snoesje van..' Ik geloof steeds meer dat je eigen individualiteit alleen maar bestaat in relatie tot... degene die je bent bij iemand, degene die je bent in de netwerken waarin je je begeeft.


Woorden zijn maar woorden: steeds is de betekenis ervan een beetje aan verandering onderhevig. Ofwel  je hoort ineens een andere betekenis in dezelfde woorden... Of de woorden veranderen omdat de context subtiel veranderd is. Of je begrijpt de woorden van de ander ineens anders en misschien beter, naarmate de tijd verstrijkt. Of je gebruikt zelf woorden en snapt niet waar ze vandaan komen en waar ze naar toe gaan.

Vanochtend voor de mediatie haalde ik eigen, oude woorden van stal, omdat ik ze wel vond passen bij de eerste ochtendmeditatie in het nieuwe jaar. En hardop de woorden lezend, dacht ik erbij: jeetje, ik geloof dat deze woorden nu pas echt wat voor me betekenen: Licht dat omringt en draagt, dat grondvest en verankerd. Of ze betekenen meer voor me omdat ik van dichterbij heb meegemaakt hoe moeilijk het soms is, om bij een ander licht te grondvesten en te verankeren. Gesteld dat je dat zou kunnen voor een ander... wellicht niet... Je kunt zelf alleen maar proberen om deze ervaring zelf bij je te houden en erin te wonen. Meditatie helpt mij daarbij.

Dit waren de woorden:

Moge je het leven als een dans ervaren
stappen voorwaarts en stappen achterwaarts
een dynamiscch ritme van vraag en antwoord.

Moge je in die dans van het leven
vaste grond onder de voeten voelen:
het Licht dat alles omringt en draagt,
grondvest en verankerd.

Dans de wereld nieuw,
dans de wereld open.
Zegen voor jou,
Licht in een open poort.

'Dankjewel...' zei M. na de meditatie tegen me. En het  is een soort van geheim dat het mogelijk is om zo'n bedankje in ontvangst te nemen.