Fijn, hoe je humeur zomaar kan veranderen. Ik liep Nijmegen in, na s'ochtends gelezen te hebben over Brooklyn, Manhattan en het beginnende New York in het midden van de 19e eeuw, en waande me daardoor in een meltingpot van platteland en industrie, mulitikulturaliteit en wat al niet meer. En dan de bijna lege straten in Nijmegen: nikserig, grauw... provinciestad, hellep!
Ik loop het Valkhofmuseum in en sta plotsklaps oog in oog met de kleurige schoenen van Jan Jansen. De zon breekt door: Dit is kunst, verpakt in een schoen. Poëzie en gebruiksvoorwerp in één, alles klopt, aan elke model. Je wordt je meteen bewust dat Alles, een bewuste keuze is. De minieme buigingen en bochtjes, elk gaatje, vetertje, alles en alles is bedacht om zo te zijn als dat het uiteindelijk is.
Ik loop het Valkhofmuseum in en sta plotsklaps oog in oog met de kleurige schoenen van Jan Jansen. De zon breekt door: Dit is kunst, verpakt in een schoen. Poëzie en gebruiksvoorwerp in één, alles klopt, aan elke model. Je wordt je meteen bewust dat Alles, een bewuste keuze is. De minieme buigingen en bochtjes, elk gaatje, vetertje, alles en alles is bedacht om zo te zijn als dat het uiteindelijk is.
Prachtige titels ook.Die titel verleidt je om nog eens goed te kijken: waarom heten die schoenen zo? Snow Rose. It's almost a hat. Giving the gals a lift. Kissing the pope's toe. Would you please! Indian hands. Zippy. Uit 2006 eentje die Yes We Can! heet: een bijna onmogelijk naaldhak. Zou Michelle Obama zijn schoenen dragen en Barack deze van haar voet gedaan hebben en is er toen een Lampje gaan branden: Aha!
Hij vertelt dat hij zich net een jockey voelt. Alsof iets uit de kosmos zegt: Vooruit! Doorgaan, doorgaan! Van de tien ideeën in zijn hoofd kan hij er maar drie realiseren. Zijn vrouw Tonny en hij kennen elkaar al vanaf hun 18e. Hij zag dat ze speciale blauwe schoentjes aan had, die je in Nederland nog niet kon krijgen. Zij zag dat hij suède instappers droeg met geitewollensokken, een ongewone combinatie. Ze maakten een afspraakje en zijn sindsdien bij elkaar.
Zij is de eerste die alle schoenen van hem past, ze heeft in alles inzage en inspraak, het zijn gewoon twee mensen, wiens passie voor elkaar, ook de passie voor schoenen is. Die twee, dat blijkt niet anders, zijn voor elkaar bestemd. Wonderlijk. Gewoon gebeurd in de straten van Nijmegen. Leuk om te weten.
Hij vertelt dat hij zich net een jockey voelt. Alsof iets uit de kosmos zegt: Vooruit! Doorgaan, doorgaan! Van de tien ideeën in zijn hoofd kan hij er maar drie realiseren. Zijn vrouw Tonny en hij kennen elkaar al vanaf hun 18e. Hij zag dat ze speciale blauwe schoentjes aan had, die je in Nederland nog niet kon krijgen. Zij zag dat hij suède instappers droeg met geitewollensokken, een ongewone combinatie. Ze maakten een afspraakje en zijn sindsdien bij elkaar.
Zij is de eerste die alle schoenen van hem past, ze heeft in alles inzage en inspraak, het zijn gewoon twee mensen, wiens passie voor elkaar, ook de passie voor schoenen is. Die twee, dat blijkt niet anders, zijn voor elkaar bestemd. Wonderlijk. Gewoon gebeurd in de straten van Nijmegen. Leuk om te weten.
