Gisterenavond op de tv Emoticons, een dokumentaire van Heddy Honigman, waar ik wel fan van ben. Ze weet steeds de oppervlakte van de dagelijkse realiteit te doorbreken en het ware gezicht van mensen te tonen. Dat gezicht zit vol verdriet en onverwerkte angst en rouw, zoals in Crazy, waar ze oud VN soldaten vraagt naar hun favoriete lied tijdens hun handelen in oorlogssituaties. Of vol passie en erotiek in O Amor Natural, waar ze ouderen in Brazilie de gedichten van Carlos Armond de Andrade hardop laat voorlezen.
In Emoticons zoomt ze in op meisjes op het Internet. Twee meisjes hebben elkaar via een oproep gevonden en hebben met elkaar het meemaken van het ziektebed en het sterven van hun moeder gedeeld. Een intense vriendschap, die zich grotendeels op internet afspeelt is voor beide het geluk, het goede, dat uit de dood van hun moeder is voortgekomen. Hun leven blijkt meerdere paralellen te kennen. Beide kennen hun vader ook niet en zijn vroeg gekonfronteerd met de donkere kant van het leven. Ze mailen soms meerdere keren op een dag, ze bellen elkaar nooit, want dan heb je het niet over wat je werkelijk voelt.
Twee andere meisjes ontmoeten elkaar voor het eerst in de dokumentaire, twee kwetsbare meisjes, die op school altijd gepest worden en via het internet troost hebben gevonden bij elkaar. Een Algerijns meisje dat beurtelings chat met vrienden in Algerije en met een meisje van haar leeftijd in Nederland, die zich nu voor het eerst kan voorstellen, hoe erg het is om zonder verblijfvergunning geen toekomst te hebben. Twee meisjes die elkaar in het dagelijkse leven niet zomaar waren tegen gekomen en op voet van vertrouwen met elkaar waren gekomen.
De dokumentaire geeft blijk van een optimisme. Hoe een goed gebruik van Internet mensen werkelijk bij elkaar brengt en mogelijkheden biedt die er tevoren niet waren. Om onder de oppervlakte en de schone schijn van het allerdaagse, je werkelijk iemand kunt treffen die een zielsverwant wordt en met wie je het diepst van jezelf kunt delen.
Dat vraagt ergens wel een gave van het know how. Het juiste gebruik van de emoticons, bijvoorbeeld, de smiley's die bij de woorden de juiste emotionele lading geven. Al maakt de webcam de virtuele wereld bijna reeel. Ik ken ook een meisje die haar beste vriend, die aan de andere kant van het land woont, heeft leren kennen via Internet. Over hun eerste echte ontmoeting vertelde ze: dat was zo raar, ik miste het behang dat ik altijd achter zijn hoofd zag.
In Emoticons zoomt ze in op meisjes op het Internet. Twee meisjes hebben elkaar via een oproep gevonden en hebben met elkaar het meemaken van het ziektebed en het sterven van hun moeder gedeeld. Een intense vriendschap, die zich grotendeels op internet afspeelt is voor beide het geluk, het goede, dat uit de dood van hun moeder is voortgekomen. Hun leven blijkt meerdere paralellen te kennen. Beide kennen hun vader ook niet en zijn vroeg gekonfronteerd met de donkere kant van het leven. Ze mailen soms meerdere keren op een dag, ze bellen elkaar nooit, want dan heb je het niet over wat je werkelijk voelt.
Twee andere meisjes ontmoeten elkaar voor het eerst in de dokumentaire, twee kwetsbare meisjes, die op school altijd gepest worden en via het internet troost hebben gevonden bij elkaar. Een Algerijns meisje dat beurtelings chat met vrienden in Algerije en met een meisje van haar leeftijd in Nederland, die zich nu voor het eerst kan voorstellen, hoe erg het is om zonder verblijfvergunning geen toekomst te hebben. Twee meisjes die elkaar in het dagelijkse leven niet zomaar waren tegen gekomen en op voet van vertrouwen met elkaar waren gekomen.
De dokumentaire geeft blijk van een optimisme. Hoe een goed gebruik van Internet mensen werkelijk bij elkaar brengt en mogelijkheden biedt die er tevoren niet waren. Om onder de oppervlakte en de schone schijn van het allerdaagse, je werkelijk iemand kunt treffen die een zielsverwant wordt en met wie je het diepst van jezelf kunt delen.
Dat vraagt ergens wel een gave van het know how. Het juiste gebruik van de emoticons, bijvoorbeeld, de smiley's die bij de woorden de juiste emotionele lading geven. Al maakt de webcam de virtuele wereld bijna reeel. Ik ken ook een meisje die haar beste vriend, die aan de andere kant van het land woont, heeft leren kennen via Internet. Over hun eerste echte ontmoeting vertelde ze: dat was zo raar, ik miste het behang dat ik altijd achter zijn hoofd zag.
