Er zijn tijden dat mijn oog zich er weer meer naar richt en zo is dat nu, kennelijk: ik verbaas me over het kerkelijk ofwel gelovig establishment; over alle formele strukturen die Het Geloof, "het Algemeen betwijfeld christelijk geloof", zoals de theoloog Kuitert alweer heel wat jaartjes geleden heeft omschreven, hoe al die strukturen zichzelf krampachtig bijeen trachten te houden.
Aanleiding is een artikeltje in de Trouw die zichzelf aankondigt met: Liturgisch Ratjetoe: Van zwarte toga tot stola met regenboogvariant. Over de veelvormigheid aan kleding van de voorgangers bij de Protestanten. De een vind het een uiting van liturgisch bewustzijn, de andere vind het modieuze meeloperrij. Ene Aalders "'die zelf in een keurig pak placht voor te gaan, oordeelt minder gunstig over deze mengvorm: Dat is liturgische fusion - geknoei vind ik het."
Volgens mij heeft fusion de toekomst. Het kan niet anders dan in een wereld waar mensen werkelijk open staan voor elkaar en elkaar zien in al hun kleurige diversiteit, de ene wat van een ander over wil nemen. Ik vind dat een natuurlijk verlangen, iets wat hoort als je met lijf en leden, met al je zintuigen de wereld tot je toe wil laten en zelf een rol wilt spelen in die wereld.
Je kunt je dan niet verschuilen achter een traditie van zwarte pakken of achter de kloostermuren of achter je eigen vooronderstellingen en je eigen opvattingen. Zoals nu ook de absurditeit aan de gang is rondom het spirituele medium Gaastra, die in heel wat zorgverzekeringspaketten vergoed wordt, en die de boodschap de wereld in ventileert, notabene namens Maria Magdelena, Jezus en Maria, dat Karst T. een hoger doel volgde en zijn slachtoffers ridders zijn, die de mensheid op een hoger plan verheffen. Walgelijk.
Even de zaken op een rijtje: liturgie...dat is het geheel aan handelingen in woord en gebaar waar je iets tracht zichtbaar te maken omtrent het geheim dat God is. Kleding hoort daarbij, het opsteken van kaarsen, muziek, oude en nieuwe teksten, een dans, bloemen, wierook en wat al niet meer: alles wat zich in de menselijke werkelijkheid bevindt kan in feite ingezet worden om al stamelend en stotterend, voorzichtig luisterend, ontvankelijk te worden.
Er wordt veel gezegd, geoordeeld, veroordeeld en bovenal veel gesproken námens anderen. Als de slachtoffers van Karst T. zelf tot het bewustzijn komen dat ze ridders zijn van God, dan vind ik dat oké. Helaas hebben de slachtoffers die dood zijn, geen stem meer... Als de ene zich kleedt in een witte jurk met een kleurige sjaal of stola en de andere gewoon feestelijke burgerkleding draagt en weer en andere de zwarte toga met een wit befje: so what?
Een beetje bescheidenheid graag van allen die zich met de Goddelijke Zaak bezig houden. Degene die je present wilt stellen, door wie je je geroepen voelt... Als je diep in je hart kijkt dan weet je, met een wetend hart, dat het je alleen maar past om te luisteren en open te staan naar die veelkleurige wereld waar God te bespeuren is als dragende, zachte kracht onder alles en allen.
Aanleiding is een artikeltje in de Trouw die zichzelf aankondigt met: Liturgisch Ratjetoe: Van zwarte toga tot stola met regenboogvariant. Over de veelvormigheid aan kleding van de voorgangers bij de Protestanten. De een vind het een uiting van liturgisch bewustzijn, de andere vind het modieuze meeloperrij. Ene Aalders "'die zelf in een keurig pak placht voor te gaan, oordeelt minder gunstig over deze mengvorm: Dat is liturgische fusion - geknoei vind ik het."
Volgens mij heeft fusion de toekomst. Het kan niet anders dan in een wereld waar mensen werkelijk open staan voor elkaar en elkaar zien in al hun kleurige diversiteit, de ene wat van een ander over wil nemen. Ik vind dat een natuurlijk verlangen, iets wat hoort als je met lijf en leden, met al je zintuigen de wereld tot je toe wil laten en zelf een rol wilt spelen in die wereld.
Je kunt je dan niet verschuilen achter een traditie van zwarte pakken of achter de kloostermuren of achter je eigen vooronderstellingen en je eigen opvattingen. Zoals nu ook de absurditeit aan de gang is rondom het spirituele medium Gaastra, die in heel wat zorgverzekeringspaketten vergoed wordt, en die de boodschap de wereld in ventileert, notabene namens Maria Magdelena, Jezus en Maria, dat Karst T. een hoger doel volgde en zijn slachtoffers ridders zijn, die de mensheid op een hoger plan verheffen. Walgelijk.
Even de zaken op een rijtje: liturgie...dat is het geheel aan handelingen in woord en gebaar waar je iets tracht zichtbaar te maken omtrent het geheim dat God is. Kleding hoort daarbij, het opsteken van kaarsen, muziek, oude en nieuwe teksten, een dans, bloemen, wierook en wat al niet meer: alles wat zich in de menselijke werkelijkheid bevindt kan in feite ingezet worden om al stamelend en stotterend, voorzichtig luisterend, ontvankelijk te worden.
Er wordt veel gezegd, geoordeeld, veroordeeld en bovenal veel gesproken námens anderen. Als de slachtoffers van Karst T. zelf tot het bewustzijn komen dat ze ridders zijn van God, dan vind ik dat oké. Helaas hebben de slachtoffers die dood zijn, geen stem meer... Als de ene zich kleedt in een witte jurk met een kleurige sjaal of stola en de andere gewoon feestelijke burgerkleding draagt en weer en andere de zwarte toga met een wit befje: so what?
Een beetje bescheidenheid graag van allen die zich met de Goddelijke Zaak bezig houden. Degene die je present wilt stellen, door wie je je geroepen voelt... Als je diep in je hart kijkt dan weet je, met een wetend hart, dat het je alleen maar past om te luisteren en open te staan naar die veelkleurige wereld waar God te bespeuren is als dragende, zachte kracht onder alles en allen.
