Soms doe ik dat: ik gooi een tarotkaart om mijn gedachten en gevoel een andersoortige prikkel te geven. Meditatie op zo'n kaart brengt je werkelijk op andersoortige sporen. Nu trok ik de kaart Gematigdheid en ik wist meteen: dit is de Engel van de Terugtocht, waar ik vorige week een meditatie over heb gegeven.Een engel staat met een voet in het water en met de andere op de oever, waar gele lissen groeien. Ze heeft twee bekers in haar hand en ze giet het water van de ene in de andere. Achter haar is een weg die naar de bergen leidt, waar een zon stralend schijnt. Bergen: ze zijn een plek van de Godsontmoeting. De zon is daar een symbool van en al helemaal bij Franciscus van Assisi die in zijn Zonnenlied zingt: geloofd zijt gij Heer Zon.
Gek, hoe je soms vooruit loopt met je gedachten op de praktijk. Zo schreef ik voor die meditatie: 'Is dat nou nodig, die terugtocht? ... Zo kun je denken. Wég van iets waar je eerst je ziel en zaligheid in stopte. In werk, een onderneming, een project, een droom, een ideaal... Zonder de Engel van de Terugtocht stort je terugtrekken, weggaan, afscheid nemen je in een poel van chaos en vertwijfeling. Maar de Engel helpt je, om in je eigen kracht te gaan staan. Om van daaruit te zeggen: ik trek me terug. Ik ga terug naar eigen grond, naar eigen wateren.'
De meditatie eindigt met een Zegewens
Moge je de bron van het leven vinden
Moge de bron je dorst lessen en je verkwikken
Moge je aan stromend levend water kunnen aanliggen
Dat de bekkens van het water overvloeien
Zó dat anderen, er als vanzelf van kunnen drinken.
Moge je de moed ontvangen voor de terugtocht
Moge de terugtocht een Intocht worden
Naar het land van de levenden,
naar vreugde en vrede.
Moge de Eeuwige je zegenen:
Bron waarnaar we allen terugkeren.
