Leuke dingen

- Heb jij nog behoefte aan heiligenbeeldjes? vroeg T. nonchalant terwijl ik voor haar de portier van de auto openhield. 'Nou, laat maar kijken, wat heb je dan?' Uit een frommelige plastic tas kwamen vier dingen, waaronder twee beelden van Franciscus van Assisi. Franciscus voor in de tuin!, die had ik nog niet. Wél een wit Boeddhabeeld helemaal achterin de tuin en al vaker had ik gedacht dat Franciscus, de natuurliefhebber, die met de vogeltjes kon praten, er niet zou misstaan

En nu staat ie er dan: tegen een bloempot aan, kijkend naar het vijvertje waar de dotterbloemen al bloeien, met boven hem een hele grote plastic Snoopy met een grijns. Ook Franciscus lacht, heeft een beetje flaporen en een wipneus en zijn handen zijn verborgen in de mouwen van zijn pij. Leuk!

-Wat is je postcode en je huisnummer? vroeg L. bij het kampvuur, 'dan stuur ik je een cd met muziek.' Binnen had er wat opgestaan wat me meteen aansprak, dat bleek muziek van haar, een nummer op repeat. 'Nou, dat onthou je natuurlijk niet!' zei ik, 'Jawel hoor en ik lever even snel als Bol.com!' En warempel, gisteren lag er een cd'tje in de bus en als ik mijn muzieksmaak zou doorgeven, dan maakte ze nog wel een mix voor me. Leuk!

Die muziek is van de Isbells, dat schijnen drie Vlamingen te zijn en binnenkort treden ze op in mijn stad. Misschien ga ik er wel heen. Hier hoor je de jonge stemmen van een nieuwe generatie, gitaren, een ukelele, wat onbekend soort tingeltjes erdoorheen. Het lijkt folkachtig, maar de sfeer is dromeriger en tegelijk ook minder landelijk. De stemmen hebben iets van schuldige-onschuldige engeltjes. Heel anders dan het protest en opstandige uit mijn tijd. Een soort weet hebben dat de wereld een complexe aangelegenheid is. I can't change the world, but with melody will I try... zingen ze ergens.

De rest van de cd was gevuld met de groep Amatorski. Ook een Belgische groep, zo blijkt, al googelend. Ja, de jonge stemmen van een nieuwe, andere generatie dan waar je zelf bij hoort. Akoestisch, 'aerie' soms een beetje surrealistisch, het aftasten van de rafelige grenzen van het bewustzijn: The same stars we share, frozen in the sky, dreaming the same, guilty we are...

Ik zie dat gezongen worden naar andere aardbewoners die kijken naar de zelfde sterrenhemel, maar leven onder een minder gelukkig gesternte. Ik werd de hele avond ineens in een totaal nieuwe, andersoortige wereld gezogen. Dit zijn toch leuke dingen voor de mensen. Zomaar wat cadeautjes krijgen.