Meditatie psalm 26

Gisterenavond weer de meditatie begeleid in de kapel van de Clarissen.Voor de verandering typ ik hier eens de hele tekst over, ook omdat ik gisteren door de hele psalm wandelde, in de vertaling van Maria ter Zeijde en Ida Gerhardt. De psalmregels werden door zuster C. voorgelezen en men vond dat mooi, dat elkaar afwisselen. Dat kon toevallig goed, bij deze psalm. Zo gingen de woorden:

Je herkent zo'n moment wel, denk ik, in je eigen leven: Dat je een pas op de plaats maakt, dat je stilstaat en rondkijkt naar de wereld om je heen en je het krachtenveld kunt voelen waarin alles zich afspeelt: tussen het goede en het kwade, het liefdevolle en het onverschillige, kracht en zwakte, het eerlijke en transparante, wat recht door zee is en het huichelachtige, het troebele...

Soms kun je ervaren dat dit krachtenveld aan je trekt en dat er verschillende richtingen zijn waarheen je kunt gaan. Soms kun je ervaren dat je op de goede weg bent, dat je hebt leren vertrouwen, dat je aan het Leven, de Levende zelfs, rechstreeks kunt vragen: Onderzoek mij! Kijk diep in mij! Leer mij vertrouwen!

In de woorden van de psalmist is het:

Heer, doe mij recht
Ik heb toch in onschuld gewandeld,
ik heb toch vertrouwd op de heer?
Er leefde geen twijfel in mij.

Toets mij dan, Heer, onderzoek mij,
Doorgrond mijn geweten, mijn hart:
Uw goedheid vervult mijn gedachten,
In uw waarheid ga ik mijn weg.

Ik mijd het bij gluipers te zitten
Met huichelaars ga ik niet om:
Min gezelschap vervult mij met afkeer
Waar het kwaad heerst houd ik mij niet op.

Soms lijkt het dan alsof er van God een teken komt, iets van een soort antwoord. Het kan een gevoel zijn van onverwachte dankbaarheid en het leven voelt dan aan, als iets van een wonder: een ervaring van thuiskomen: ji woont bij God, God heeft je een thuis gegeven:

Dat mijn stem zich verheft in het danklied
ik de reeks uwer wonderen noem

Heer, hoe is mij uw woonstede lief,
De plaats waar uw heerlijkheid zetelt.

Maar ook de ervaring van dat krachtenveld komt terug. Dan lijk je geheel teruggeworpen op jezelf en de onverschilligheid en sluwheid van de wereld kan je dan des te harder treffen.De psalmist zegt dat heel beeldend:

Werp mijn leven niet weg of ik slecht was
Mijn bestaan of ik hoorde bij moordenaars,
wier handen kleven van sluwheid,
wier rechterhand zich om kwaad geld sluit.

Het is zo'n moment dat opnieuw vraagt om zelfonderzoek en dat doet de psalmist dan ook: Heb ik de juiste weg wel ingeslagen? Ben ik wel zo onschuldig in dat krachtenveld? Doe ik onbewust toch dingen die niet goed zijn?

Ik kan mijn best doen, besluit de psalmist dan. Ik kan mijn voeten zetten op een weg vol aandacht, die stap voor stap de juiste richting wijst: die mij vrolijk laat gaan. En bovenal: ik kan samen met anderen die weg gaan. Wanneer ik met anderen samenkom, loof en dankbaar ben, dan effent dat krachtenveld zich en wordt alles één rondom dat Woord dat begin en einde is, dat alles samenbindt: God, de Levende, de Heer:

Ik zoek toch te wandelen in onschuld?
verlos mij en wees mij genadig.

Mijn voet staat op een weg die niet krombuigt,

Laat mij U zó mogen loven
in de samenkomsten, O Heer.