DREI: Ik had de film al gezien aan de Elbe-Ufer in Dresden, op een gigantisch groot buitenscherm, op luxe stoelen aan de mojito's, tesamen met U. en de verlichte skyline van sprookjesachtige torens op de achtergrond. 'Die film wil ik met jou gaan bekijken', en dat is grappig want het is de biseksualiteit waaromheen de film gaat, iets waar ik me een periode in mijn leven ook nogal druk over maakte. In de Extra's zegt regisseur Tom Tyker dat de geest van mensen verder is dan dat wat zij in de praktijk vermogen gestalte te geven: je blijft functioneren in hokjes en vakjes en het gaan van andersoortige paden lijkt te horen tot bereik van het onmogelijke.De vorm van de film alleen al, is ook anders en nieuw: het hangt tussen een drama en een romkom in en maakt gebruik van de wetten van beide genres. De film begint met een mijmering, een gedicht welhaast, met alleen maar twee of drie! telefoondraden in beeld en daarna volgt een moderne dans: drie dansers, twee heren, een dame in zwarte kleding in een geheel witte ruimte, dansen met elkaar, met zijn tweeën, met elkaar. Het beeld wordt doormidden gesneden, in vieren en weer terug en op die kleine schermpjes worden de scenes uit het leven van de drie hoofdpersonen vertoont. Héél makkelijk te volgen op dat gigantische doek in Dresden, op een tv-formaat verlies je het overzicht.
Dát is dus wat er gebeurd met de drie hoofdpersonen: ze verliezen een kort moment het overzicht over hun leven. De veertigers Hanna en Simon zijn al twintig jaar samen en zijn er nog steeds niet uit of ze willen gaan trouwen en kinderen willen krijgen. 'Als we gaan scheiden zijn we waarschijnlijk het eerste stel dat gaat vechten om géén voogdijrechten over de kinderen te krijgen', zeggen ze al grappenmakend tegen elkaar. Hanna ontmoet Adam die een wetenschapper is, bezig met onderzoek naar het ontstaan van het leven, de voortplanting; de zaadcel-in-eicelpunctie's en wat al niet meer. Simon ontmoet Adam in het zwembad.
De wet van de romantische komedie geldt hier: ze worden allemaal verliefd op elkaar: hoe vaak komt dat nou voor, zo'n volmaakte driehoek? Het stel weet dat eerst niet van zichzelf en ook Adam weet niet dat de man en de vrouw waarop hij verliefd is geworden een stel is. Er ontstaan vermakelijke situaties en alles komt uit. Tegelijk volgt de film de wetten van het drama: de heftige emoties die dit teweeg brengt, het gezoek van de personages om om te gaan met dit leven dat zich zó aan hen voordoet... ze breken een korte periode allemaal op. En dan zien Hanna, die zwanger is maar niet weet van wie, en Simon elkaar weer: ze missen elkaar en ze missen Adam. De film eindigt met een mooi shot waar ze met zijn drieën naakt het bed instappen en in lepeltjeshouding tegen elkaar liggen.
De ontroerendste scene vond ik, geloof ik, waar Adam aan zijn ex-vrouw vertelt dat hij voor het eerst niet weet wat hij moet doen. Je bent verliefd! zegt zij, dat ik dat nog mag meemaken, jij bent echt verliefd! Dat is het niet, zegt hij, ik ben het allebei. Eerst denk je hoezo dan, wat bedoelt hij? En dan valt het kwartje: ik de ene, en ik de andere: we zijn allebei verliefd, op één man en één vrouw: ik ben het allebei.
