Le soleil sur l’agenda

Heerlijk, om als de zon schijnt meteen weer buiten te kunnen zitten, te midden van al het vogelgeluid; dat maakt het dat het als volop lente voelt in het bos, al die vogeltjes die zingen: lente, lente, lente! Af en toe het kloppen van een specht tegen een boom, of iets wat een kreet lijkt, of sprankelende jubeltjes. Ik zit op een nieuwe aanwinst: twee stoelen die hier bij de vuilnisbelt stonden, instelbaar met acht standen zodat je er bijna in kunt liggen. Naast mij een ronde BBQ die buurvrouw A., de engel, onlangs bij me had neergezet die ze had zien staan bij een afgebroken schuurtje.

In mei stopt bol.com met de service dat particulieren hun tweedehandse goederen te koop kunnen aanbieden. Een groot deel van de graphic novels onttrek ik aan dit circuit. Dus nu struin ik regelmatig in dit bestand, de kwaliteit is altijd goed, het wekt de indruk meestal maar één keer door de gebruiker gelezen te zijn. Dan bestel ik er meteen een heel aantal tegelijk: per zending betaal je €1,99 aan servicekosten. Dus nu heb ik een hele stapel nog ongelezen boeken.

Wat zo geweldig aan graphic novels is, dat het aanbod internationaal is en je zo moeiteloos op meerdere continenten tegelijk bent, en in verschillende tijden,  je hoeft daar nog niet eens het hele verhaal voor te gaan lezen; alleen eerst wat bladeren en plaatjes kijken volstaat. De grootste scheiding binnen het genre zit tussen de individuele artiesten, die zowel het verhaal zelf schrijven en ook alles zelf tekenen. En de verhalen die verteld worden in het Marvel en DC universum. Daar is de schrijver meestal een andere dan de tekenaars en wat ik hier telkens weer verfrissend in vind is dat men met de bestaande verhaalfiguren mag doen wat men wil. Er is een groot bewustzijn dat alles ‘maar’ een verhaal is en er elke keer weer nieuwe verhalen te vertellen zijn in dus ook, letterlijk, andere verschijningsvormen.

Daardoor zijn de goeden nooit zomaar goed, maar kunnen ook vervallen tot het bijna kwade, bungelend aan het randje of ze gaan bijna ten onder. Net zoals in het gewone leven dus: de superhelden zijn ook maar gewoon menselijk. Wat zou het fijn zijn, als dit relativerend vermogen meer ‘onder ons’ zou zijn... 'Lekker hé, zo in het zonnetje!’ zegt een mevrouw die lang loopt met een hondje. En zo is het. Ik doe maar even de klanken van Yves Duteil met zijn gitaar, dwars door het vogelgeluid heen: Le soleil sur l’agenda.