Er is een rubriek wat je allemaal kunt doen in het weekend en het ademt iets vanzelfsprekends uit: ‘Our critics and writers have selected noteworthy cultural events to experience virtually and in person in New York City.’ Je krijgt tips voor vijf livestreams die je kunt volgen en vandaag, zaterdag treedt de van oorsprong Chileense zangeres Claudia Acuna drie keer op in het kader van het The International Women Rising Festival. Zij is meer dan tien jaar geleden vanuit Chili in New York komen wonen en haar muziek kenmerkt zich door een mix van Zuid-Amerikaanse volksmuziek, Afro-Latijnse ritmes, met pop en jazz-invloeden. In het eerste filmpje wat ik van haar zie, zingt ze in broek met gympen, een bril op en een grote omslagdoek om haar schouders geslagen, ze roept meteen mijn sympathie op en ik hoor een warme en expressieve stem.
Dan zie ik filmpjes van 14 jaar geleden, een optreden in Santiago en daar staat een vrouw in een lange rode jurk met langer krullend haar ook zwoel te zingen. In een recent interview, waar blijkt dat zij pas na tien jaar weer een plaat heeft uitgebracht Turning Pages, affirmeert ze dat ze veranderd is: ze heeft in de tussentijd een kind gekregen, is daarvoor gaan zorgen, ze heeft een scheiding doorgemaakt. De plaat vertelt in hoofdstukken deze afgelopen jaren, maar ze heeft deze niet Chapters genoemd, want dat is statisch: de echte activiteit is het omslaan van de bladzijden.
Ik luister ernaar op Spotify, het fungeert goed als achtergrondmuziek tijdens het lezen, er is niet echt een nummer waardoor ik daarmee stop. Hiervoor hoorde ik een lied dat nog recenter is van vorig jaar maart: Music is the Magic en daar raakt elk woord mij wel als een hamerslagje: ‘The music is the magic of a secret world... It’s the world that is always within’. En vanuit haar oudere zelf in dat optreden in Santiago komt Tulum heel erg binnen, zij schreef het aan zee in de gelijknamige plaats op het schiereiland Yukatan. Het klinkt als héél erg aanwezig zijn in het moment en daar intens genieten.
